Zagoria

In het noorden voorbij Ioannina, richting Konitsa, doemt al snel de Smolikas, de hoogste top van het Pindos-gebergte, op. Dit is het begin van het Nationale Park Vikos-Aoos. Niet alleen vanwege de prachtige natuur is deze omgeving zo aantrekkelijk, maar ook de dorpen hebben een eigen karakter. Onlangs werd het culturele landschap van deze streek door UNESCO tot werelderfgoed uitgeroepen.

Dorpen van Zagoria

Het Slavische woord Zagori betekent letterlijk achter de bergen. Sinds mensenheugenis wonen er mensen in dit vrij ontoegankelijke gebied. Momenteel zijn er nog zesenveertig dorpen in deze streek bewoond die de karakteristieke architectuur van weleer behouden hebben. Deze typische dorpen worden gekenmerkt door huizen, waarvan zowel muren als daken gemaakt zijn van opeengestapelde platte stenen. Het is een soort leisteen, het zogenaamde gneis, dat in deze omgeving volop te vinden is. Niet alleen de huizen, maar ook de kerken, dorpspleinen en zelfs de geplaveide dorpsstraten zijn vervaardigd van dit leisteen. Door de enigszins grijze kleur van dit materiaal lijken de dorpen soms volledig geabsorbeerd te worden door de enorme berghellingen waartegen ze gebouwd zijn.

In de winter was het hier vroeger vaak spookachtig en in het stikdonker van de avonden vertelden de mensen griezelverhalen over heksen, draken en monsters die huishielden in grotten en bergmeren. Er zijn twee van zulke meren die allebei Drakenmeer of Drakolimni heten. Het ene ligt op de berg Smolikas, het andere op de Gamila. De legende verhaalt dat in beide meren een draak leefde, die elkaar voortdurend treiterden. De ene draak gooide hele boomstammen naar de andere en die smeet op zijn beurt rotsblokken terug. Deze zouden nog altijd te zien zijn rond de meren.

Hoewel alle dorpen een voor een de moeite waard zijn, is het is onmogelijk hier alle 46 dorpen te beschrijven. Enkele willen wij u echter niet onthouden:

Ano Pedina

In dit sfeervolle dorp bevindt zich het Evangelistra-klooster dat nog steeds bewoond wordt door vier nonnen. Als men een bezoek brengt aan dit klooster, zal de Engels sprekende non graag en veel vertellen over het leven in en de geschiedenis van het klooster. In Ano Pedina bevindt zich een school waar men een opleiding kan volgen in de traditionele weefkunst en het vervaardigen van vloerkleden. Vanuit dit dorp leiden schitterende wandelpaden u, in ongeveer een uur lopen, naar de dorpen Monodendri en Elafotopos. In Ano Pedina zijn drie tavernes en een kafenion, waar men in alle rust een heerlijke maaltijd kan gebruiken of genieten van een drankje. Indien men hier aanschuift, komt men helemaal in de sfeer van het Griekse leven. Met gebruik van handen en voeten is het vermakelijk te discussiëren met de lokale bevolking van het dorp.

Papingo

Een kronkelige weg met maar liefst 14 haarspeldbochten, de zogenaamde ‘kangelia’, leidt naar het schilderachtige Papingo. Ondanks de iets afgelegen ligging in het noordwesten van het Zagoria-gebied is dit een van de meest bekende en geliefde dorpen in de streek. Het bestaat uit twee gedeeltes: het op een hoogte van 900 m gelegen Megalo Papingo en het hoger gelegen Mikro Papingo (980 m). Karakteristiek voor het dorp zijn de twee toppen van het Astraka-gebergte, de zogenaamde ‘torens van Papingo’, die zich hoog boven het dorp verheffen. Voor wandelaars die een tocht naar de zogenaamde Drakenmeren willen maken, ligt hier het startpunt van de tocht.

Monodendri

Dit dorp ligt aan de rand van de Vikos-kloof en wordt omgeven door een uitgebreid netwerk van wandelroutes. Net iets buiten het dorp bevindt zich het indrukwekkende Agia Paraskevi-klooster. Dit lijkt als het ware boven de kloof te hangen en het uitzicht is hier adembenemend mooi. Mocht u na al dit moois trek hebben gekregen, dan is het paddenstoelenrestaurant in het naastgelegen dorp Vitsa een aanrader. De eigenaar kookt voornamelijk met zelfgekweekte of in het wild geplukte paddenstoelen en op het menu staan de meest bijzondere specialiteiten.

Vradeto

Gelegen op een hoogte van 1300 m is dit het hoogste dorp in het gebied. Het dorp staat bekend om de ‘Skala van Vradeto’, een geplaveid pad met ruim 1200 treden dat vroeger de enige toegangsweg tot het dorp vormde. Even buiten het dorp ligt het uitzichtpunt Beloi dat een schitterend uitzicht over de Vikos-kloof biedt.

Bezienswaardigheden

Stenen boogbruggen

Deze karakteristieke bruggen vormen een belangrijk architectonisch kenmerk van het Zagoria landschap. Eeuwenlang vormden deze boogbruggen, samen met de kalderimi’s, de enige verbinding tussen de dorpen onderling. Aanvankelijk waren deze bruggen van hout, maar dit materiaal bleek niet bestendig tegen de soms barre weersomstandigheden en vanaf de 18e eeuw ging men over tot het bouwen van stenen bruggen.

Vikos kloof

Deze kloof is met een lengte van 26 km en een diepte van rond de 900 m beslist indrukwekkend te noemen. Volgens 'Guinness Book of Records' is de Vikos-kloof de diepste kloof ter wereld in verhouding tot de breedte. Vanaf het uitzichtpunt Oxia bij het dorp Monodendri en het punt Beloi bij het dorp Vradeto heeft u een prachtig uitzicht over deze kloof.

Voidomatis

Deze zijrivier van de Aoos met het kristalheldere blauwgroene water wordt beschouwd als een van de schoonste rivieren van Europa, het water zou zelfs drinkbaar zijn. De rivier leent zich voor verschillend activiteiten zoals kanoën of raften. Een wandeling van ongeveer een half uur leidt vanuit het dorp Vikos naar de bronnen van de rivier.

Papingo rock pools

Op korte afstand van de weg tussen Megalo en Mikro Papingo heeft de natuur voor een klein wonder gezorgd. Hier bevinden zich te midden van unieke rotsformaties een aantal natuurlijke baden,’ kolympithres’ in het Grieks. Naar gelang het seizoen zijn deze gevuld met kristalhelder bergwater waarin een verfrissend bad kan worden genomen. De wandeling omhoog vergt enige behendigheid want het kan hier glad zijn.

Drakolimni

Een van de bekendste drakenmeren, de verzamelnaam voor de in Epiros gelegen alpenmeren, is het drakenmeer in het Tymfi-gebergte. Dit meer ligt op 2050 meter hoogte en staat bekend om het adembenemende landschap en de ‘draakjes’ die hier in het water leven: de zeldzame amfibie ‘Triturus alpestri’. Het meer is alleen te voet te bereiken na een flinke klim van zo’n 4-5 uur vanuit Mikro Papingo.