Griekse Koffie
Koffie is niet alleen een drank, het is een uiting van een cultuur van een heel volk. Sinds vele generaties is er geen ander product, in zoveel variaties, dat zo’n essentieel onderdeel is van het dagelijkse leven. De zogenaamde Griekse koffie, door de buren Turkse koffie genoemd, wordt simpelweg kafé genoemd. Een naam zo algemeen van betekenis en ook in andere landen zo genoemd, maar toch zo uniek in smaak en bereidingswijze. Het is het medicijn tegen ochtendhumeur, het beste gezelschap voor het middaguur en de opkikker voor de avondstond.
In die tijden bestond kant en klare koffie uiteraard nog niet en moesten de kafenions het hele proces in eigen beheer ten uitvoer brengen. De groene bonen werden binnengebracht en ter plaatse geroosterd in speciale, koperen pannen. Afhankelijk van de temperatuur die hiervoor werd gebruikt en de duur van de roostertijd, werden diverse smaken gecreëerd. Later werden er speciale machines ontwikkeld die dit proces uitvoerden. Het roosteren gebeurde bij de deur, zodat de aromatische geur die verspreid werd, passanten kon lokken om een koffie te komen drinken.
De manier van het maken van Griekse koffie is afkomstig van de bedoeïenen uit de woestijnen van Azië. Van hen werd de koffie overigens naar Konstantinopel gebracht, het huidige Istanbul, en van daaruit werd het meegenomen naar eerst Thessaloniki en later ook naar de rest van Griekenland. De bedoeïenen bedekten het vuur met zand om geen vlammen meer te hebben, maar wel gebruik van de warmte te kunnen maken. Een koperen pannetje werd gevuld met water, de geroosterde en fijngemaakte bonen en suiker en op het zand gezet. Door dit lange tijd te laten staan kwam de inhoud tot een kookpunt en na enige tijd pruttelen was het drankje klaar voor gebruik.
Koffie
Het koperen pannetje dat gebruikt wordt voor het maken van de Griekse koffie is een briki. Hierin kan een en soms twee kopjes koffie worden gemaakt. De Griekse koffie heeft geen betrekking op de herkomst van de bonen maar op de manier van bereiden. Tijdens het koken van het water, gemalen bonen en suiker ontstaat een schuimlaag, de kaimáki, die essentieel is voor een perfecte koffie. De koffie is te bestellen in verschillende zoetheden; skéto (zonder suiker), métrio (middelzoet) of glykó (zoet). Het wordt geserveerd in een wit, dik, stenen kopje soms met de briki er nog bij. De dikke drap die op de bodem ligt, wordt niet gedronken. Het is zaak tijdig te stoppen om niet alles in de mond te krijgen. Deze koffie wordt overigens altijd zonder melk gedronken.
Frappé
Een andere, veel gedronken koffie is frappé. Deze koffie is koud, met melk en in principe zoet. Het ontstaan was in 1957 toen Dimitris Vakóntios, gewend aan een koffie in zijn pauze, geen warm water tot zijn beschikking had. Hij besloot de ingrediënten in een beker te doen en zo lang te schudden tot het een schuimige vloeistof werd. De smaak beviel en hij introduceerde deze nieuwe drank. Inmiddels kennen veel landen de koude koffie en in Griekenland, met name in de zomermaanden, is dit het populairste drankje van de dag.
Frappé is in de originele versie met suiker en melk maar tegenwoordig zijn alle varianten mogelijk. De koffiepoeder, melk en suiker worden met ijswater in een beker gedaan en met een speciale mixer tot een geheel geklopt. Vervolgens worden enkele ijsklonten toegevoegd en klaar is de frappé. Het wordt geserveerd in een hoog glas en gedronken door een rietje.
In Griekenland kan op veel plaatsen koffie voor onderweg worden meegenomen. Bijna alle gelegenheden bieden de koffie hiervoor in plastic of papieren bekers. Het zal u dan ook niet verbazen dat het straatbeeld gevuld wordt met Grieken die met een beker koffie lopen.
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
