De mythe van de amandelbloesem

De amandelboom, ook wel eens de winterbruid genoemd, geeft jaarlijks het startsein van de lente door als eerste in bloei te staan.

Demophon en Phyllis en de amandelbloesem

Voor de Grieken is de bloei van de amandelbloesem een aankondiging van de naderende lente, een symbool van hoop. Elk jaar veranderen de dorre wintertakken van de amandelboom rond eind januari in een wit-roze bloemenzee.

De Griekse mythologie heeft een mooie uitleg over het ontluiken van de amandelbloesem. Demophon, zoon van koning Theseus, streed in de Trojaanse Oorlog. Op weg naar huis ontmoette hij Phyllis, de dochter van de koning van Thracië. Ze vielen als een blok voor elkaar en een gelukkig huwelijk volgde. Na enige tijd kreeg Demophon echter heimwee naar zijn geboortegrond en vroeg Phyllis om toestemming om voor korte tijd naar Athene terug te keren. Een lange reis volgde en eenmaal in Athene aangekomen raadden familie en vrienden hem aan zijn terugkeer enige tijd uit te stellen. Phyllis wachtte thuis al die tijd op haar grote liefde en kwijnde langzaam weg. Ze werd zo bleek en mager dat de goden medelijden met haar kregen en haar in een ranke amandelboom veranderden. Ondertussen begon Demophon zijn geliefde zo te missen dat hij alle adviezen van familie en vrienden naast zich neerlegde en midden in de winter besloot naar Phyllis terug te keren. Toen hij na een barre reis eindelijk aankwam bij de plek waar ze afscheid hadden genomen trof hij daar alleen een dorre amandelboom aan. Hij begreep direct wat er gebeurd was en vol smart barstte hij in tranen uit en omhelsde de boom. Als door een wonder kwam het dorre hout ineens tot leven en schoten de takken vol geurige bloesems. Vanaf dat moment staan de amandelbomen elke winter in bloei en worden de bloesems als symbool van hoop en liefde gezien.