Wandeling op Kythira
Onze hostess Ine maakte een wandeling op Kythira. Het is een bijzondere manier om het eiland te ontdekken en het bracht haar op de mooiste plekjes die veelal alleen te voet bereikbaar zijn. Ine vertelt u graag haar verhaal.
Het was bewolkt, fris en ik had een beetje spierpijn maar ik was gemotiveerd en had zin in de wandeling. Aangekomen bij het trefpunt, begroette de gids me met een uitbundig "Kalimera" en een blote tanden glimlach die gelijk de wolken voor de zon lieten verdwijnen. Begeleid door het gezang van exotisch klinkende vogels, begon de wandeling door één van de mooiste plekjes van Kythira.
Mijn enthousiasme werd steeds groter, naarmate we meer en meer van de 'beschaving' weg liepen. De Agia Sophia is een kerkje met indrukwekkende iconen van heiligen op houten panelen in een verborgen grot die een aantal miljoen jaar oud is. Vanaf deze interessante plek, liepen we richting zee.Het uitzicht hier was niets minder dan spectaculair te noemen. Van mijn zeur-bui was ondertussen niets meer over. Hoe kan iemand ook maar denken aan klagen in een landschap als dit? Verschillende bloemen kleurden het pad lila, geel en roze terwijl mijn neus zich vulde met de geur van thijm, salie en oregano. Op de achtergrond een palet aan blauw met her en der een witte stip, zeilboten die geruisloos hun tocht over de Middellandse Zee voortzetten. De wandeling ging verder naar de ruïne van een typische windmolen. Deze stenen muren herinneren nog steeds aan een tijd waarin de molenaar met behulp van de eeuwige kracht van de wind, het kaf van het koren scheidde. Na een oppeppende café frappé op een terras in het slaperige plaatsje Kapsali, zetten we onze tocht voort. Ondertussen was ik mijn spierpijn al vergeten, had ik me al twee keer met factor 30 zonnebrand ingesmeerd en praatte honderduit en vrolijk met mijn mede-avonturiers.
Via smalle paadjes bereikten we het kasteel van Chora, dat gebouwd werd in de 13e eeuw toen Kythira door de Venetianen bezet was. De afdaling vanaf de burcht naar het hoofd-dorp van het eiland, Chora verliep vlot. Het is een erg charmant plaatsje met witte huizen, turquoise blauwe deuren en katten die zich in de meest fotogenieke poses voor open ramen neer vleien. Een indruk van het échte Kytheriaanse leven kregen we bij de gids thuis. Tot onze verrassing werd ons zelf gemaakte Fava (een puree van lokale spliterwten) voorgeschoteld, samen met het typische brood van het eiland, Paksomadi. Voldaan van het smakelijke eten en met een blos op de wangen van een dag wandelen in de Griekse zon, spoelden we de laatste restjes van de maaltijd weg met een huisgemaakte chiporou. Nadat we Rigas uitvoerig bedankt hadden voor de wandeling en het uitzonderlijk smakelijke eten, kwam het besef dat er nu echt een einde kwam aan een leuke, avontuurlijk dag. Met een heleboel nieuwe indrukken en herinneringen namen we afscheid van mekaar en werden we terug naar onze accommodaties gebracht.
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
