Een dag op Kythira

Minimaal een keer per jaar ga ik naar Kythira om alle eigenaren van de woningen uit ons aanbod te spreken. We hebben het over de gang van zaken en vooral over wat de verwachtingen zijn voor het komende jaar. Na 17 jaren samenwerking zijn we niet alleen zakelijke partners maar zijn er vriendschappen ontstaan.

Dit jaar bezocht ik hen in juni en iedereen stond klaar voor de afspraken voor 2020. We waren het snel eens dus bleef er zomaar tijd over om nog eens een rondje over het eiland te maken. Ik had de dag van mijn leven. Ik was echt vergeten hoe mooi Kythira is. Zo reden we naar Kaladi waar mijn mond open viel van het uitzicht. Na een wandeling naar beneden kon een duikje natuurlijk niet uitblijven. Vervolgens door naar Milopotamos waar we bij het uitstappen uit de auto de watervallen al hoorde ruisen. We waren er alleen en de zon viel tussen de boomtoppen door op het water. Wat een prachtige aanblik was dat. De taverne op het plein was klaar om voor ons de lunch te maken. De lekkerste melizanasalata met een een choriatiki en brood, simpel maar o zo lekker. Avlemonas liet zich ook weer van zijn beste kant zien. We waren net op tijd om nog enkele oudere dorpsbewoners in het water te zien gaan, hopende op de werking van de mythe dat baden hier verjonging op zou leveren. Dat liet ik me natuurlijk ook niet ontgaan. Een duikje genomen en daarna op een holletje naar de eerste de beste spiegel. Jonger leek ik niet maar de energie straalde er wel vanaf. Misschien is dat wel wat dit bad met je doet! ’s Avonds werden we verrast door de visser Kyriakos die speciaal voor ons was uitgevaren en zijn vangst had klaar laten maken bij de taverne. Verser dan dit is niet mogelijk.

Wat een voorrecht om hier te mogen zijn! Het was maar een dag maar het leek wel een week. Dat is waar het om draait in het leven!