Argiroupolis
Mevrouw Van Slooten en de heer Scholtens hadden in Argiroupolis op Zuid-Kreta een bijzondere ontmoeting met een gepensioneerde fotograaf. Hieronder vertellen zij hun verhaal.
Op 14 april 2018 hebben wij de gepensioneerde fotograaf, de heer Manolis Neonakis in Argiroupolis op Zuid-Kreta ontmoet. Wij vroegen hem of hij ons een goede taverna kon adviseren. Hij noemde de Archai Lappa Taverna en begeleidde ons op de weg daarheen.
Onderweg liet hij ons een hoge Venetiaanse toegangspoort tot de tuin van een Venetiaanse villa zien met het opschrift: “ Omnia mundi fumus et umbra” (Alles in de wereld is rook en schaduw). Het gaat over een bruiloft, die slecht geëindigd is. Hij liep verder naar een oud huis met een blauwe deur ,die hij voor ons opende en daar zagen wij een gewelf met grote stenen vaten, die vroeger gebruikt werden voor olijfolie.
Wij liepen met hem naar het eind van de doodlopende straat en toen gingen wij naar rechts een smal pad in. Hij wees naar de gevel van een huis langs het pad op ingemetselde stenen en hij vertelde, dat de ringvormige uitstulping aan een van de stenen bedoeld was om ezels aan vast te maken. Een andere steen was voorzien van een opening, waardoor een houten balk geschoven kon worden ter blokkering van de doorgang. Toen liep hij verder door het gras naar achteren en wees ons op een voetstuk van een Ionische zuil.
Vervolgens ging hij verder een smal metalen trapje op, dat leidde naar een houten tuinhuisje. Het bevatte zijn persoonlijke eigendommen, waaronder veel foto’s en als verrassing voor ons haalde hij een knalrood fototoestel op driepootstatief met verduisteringskap uit de jaren 50 te voorschijn en bracht het apparaat naar buiten. Binnen onthaalde hij ons op vingerhoedjes raki, wij mochten meer als wij dit wilden.
Hij liet ons ook foto’s zien uit zijn tijd in Frankrijk en van veel vrienden en kennissen. Daarna gingen wij een stenen trapje naar beneden en toen kwamen wij bij de kleine Agia Paraskevi kerk uit. Nadat wij in het kerkje 2 kaarsjes hadden gebrand en de kerk hebben bekeken, verlieten wij de kerk en gingen via een trapje het terrein van de kerk af. De laatste trede was voorzien van een gelukkig lege deksel van een kindersarcofaag uit de Oudheid.
Wij vroegen de heer Neonakis of hij met ons mee wilde eten, maar hij zei, dat hij al gegeten had. Wij vervolgden onze weg naar de taverna en bestelden een avocado salade, die verrukkelijk was. De heer Neonakis kwam later gezellig een biertje drinken en bracht ons toen in gezelschap van zijn hondje met zijn auto terug naar de toren, waar onze auto stond. De converstatie was geheel in het Grieks.
Marianna van Slooten en Charles Scholtens
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
