Eftigia

Wij wisten niets over Kefalonia, maar naar aanleiding van de foto’s en de bijbehorende verhalen besloten wij een appartement te boeken in Agia Efimia. Het heeft onze verwachtingen meer dan waargemaakt. Het uitzicht dat we te zien kregen bij onze aankomst in ons appartement in huize Georgia vanaf het mooie grote balkon was paradijselijk. Voor ons de blauwe zee met het kleine haventje waar allerlei zeilschepen lagen. En aan het stukje pier de kleine vissersbootjes. Aan de boulevard van dat piepkleine dorpje lagen allerlei restaurantjes die er reuze gezellig uitzagen. Al snel voelden we ons er thuis. Natuurlijk waren er vanwege het haventje de nodige toeristen. Maar omdat Agio Georgia zo petieterig is, zijn het absoluut geen grote aantallen. De mensen zijn er zoals bijna overal op de Griekse eilanden; vriendelijk en dat maakt alles dubbel zo aantrekkelijk.

Onze mooiste ervaring wil ik hier toch graag vertellen. Iedere dag deden wij onze boodschappen in de kleine maar goed geoutilleerde supermarkt. En iedere dag zat daar een oude vrouw op een krukje voor het schap met zoutjes en chips.

Zij had geen tand meer in haar mond, haar neus raakte bijna haar kin en zij zat helemaal vol rimpels. Maar haar blauwe kraaloogjes hielden alles scherp in de gaten. Toen ik vroeg of ik een foto van haar mocht maken, ging zij daar speciaal voor poseren. De jonge man achter de kassa bleek haar kleinzoon te zijn en hij vertelde dat zijn oma in de film “Captain Corelli” had gespeeld en dat zij heel oud was.

Wij raakten via deze Demitrios aan de praat en zijn oma begon een liedje te zingen. Onze reisvriendin Hetty heeft een hele mooie stem, is dol op Griekse muziek en kan één lied prachtig zingen. Toen de mensen dat hoorden waren ze dolenthousiast.

Ook de moeder van Dimitrios was erbij gekomen en zong al snel met Hetty en oma mee. Nog maar een paar tellen later stonden Hetty, Eftigia, tussen de rekken met pakken koffie en koekjes te dansen. Inmiddels waren er anderen klanten bij de kassa verschenen maar die wilden graag wachten om van het onverwachte schouwspel te genieten.

De daarop volgende dagen was onze komst in de supermarkt steeds weer een klein feestje. En uiteindelijk nodigde Eftigia ons viertjes Hetty, mij en onze mannen uit om bij haar thuis in het dorp verderop koffie te komen drinken.

Dat deden we. Haar vriendin Helen die heel goed Engels sprak, was er bij om als tolk tussen Eftigia en ons te fungeren. We hadden een prachtig gesprek over het zware leven van onze nieuwe vriendin en het werd een warm en ook gezellig bezoek waar wij natuurlijk overladen werden met allerlei lekkers.

Het afscheid ging gepaard met tranen, maar ik weet zeker dat we elkaar terug zullen zien.

Lia Gijsbers
4 oktober 2009