Griekse gastvrijheid
Wij, mijn twee volwassen dochters en ik, waren een week via Ross Holidays naar de Peloponessos. Allereerst zijn we perfect geholpen met het zoeken naar een plekje waar zowel mijn dochters als ik aan hun trekken zouden komen, want dat je in toch wel twee verschillende belevingswerelden zit mag vanzelfsprekend zijn. De reis vanaf het vliegveld in de nagenoeg nieuwe huurauto was oogstrelend. Het begin was goed. Zo kwamen we terecht in Stoupa, een prachtig dorpje met leuke barretjes, restaurantjes en mooie stranden. Voor ieder wat wils, rust en vertier in een mooi jasje.
De accommodatie was prachtig, authentiek Grieks en voorzien van alle gemakken. Het dorpje Stoupa was ongeveer 1,5 kilometer lopen van het dorp, hetgeen met de auto slechts in 5 minuten te bereiken was. Wij waren in de luxe positie dat we iedere avond gezellig uit eten gingen om ons onder te dompelden in de culinaire Griekse wereld. Wij houden ook wel van een lekker drankje bij het eten, een wijntje of biertje, met eventueel een coctailtje, het is ten slotte vakantie. Zoals wij gewend zijn kan je niet drinken en autorijden tegelijk, dus besloten we iedere dag te gaan lopen naar het dorp.
De tocht liep door een schitterend gebied met olijfbomen aan weerszijden, er liepen zwerfkatjes met kittens overal, er lag een vuilstortverzamelplaats halverwege (daar moest je even rennen vanwege de geur), prachtig uitzicht op de zee, met ondergaande zon en authentieke Griekse woningen her en der, waar de grieken zelf lekker op een bankje zaten te discussiëren (althans, zo klinkt het gepassioneerd praten van de Grieken al snel) al met al, het echte Griekse leven in een notendop, een mooie wandeling met als afsluiter een lekker etentje.
De terugtocht was heftiger, die liep vrij stijl omhoog, weliswaar met dezelfde mooie bomen, huizen, uitzichten en omstandigheden, maar met onze conditie was het meer hijgen puffen en zuchten dan genieten. Gelukkig kwamen we dan weer thuis bij de airco in het appartement, of we namen nog snel een duik in het prachtige zwembad om af te koelen en bij te komen (verwend maar heerlijk). Zo ook de laatste avond, wij aten weer bij het ons zeer goed bevallen restaurant Pefka, met een adembenemend uitzicht over zee en lekker eten met gastvrije bediening. Echter, ik zelf had na het heerlijke diner geen zin en energie meer om terug te lopen en wilde graag de laatste terugtocht met een taxi gaan.
Dat kon geregeld worden, aldus de eigenaar. Na het afrekenen nam hij ons mee en zei nog iets in de trant van..”nu mis ik personeel”. Wij knikten vriendelijk, maar begrepen het niet precies. Tot onze verbazing kwam de ober van het restaurant aanrijden van het nabijgelegen parkeerterrein en sommeerde ons in te stappen. Het kwartje viel. De eigenaar van het restaurant had zijn ober gevraagd ons terug te brengen. Deze charmant vriendelijke ober stelde zich voor, reed ons naar huis en vertelde ons de ins en outs van het dorp en de bewoners. Uiteraard wilden wij hem betalen, maar daar was absoluut geen sprake van, integendeel, hij vond dat eerder een belediging.
Hiermee is weer eens en te meer bevestigd dat de Grieken niet alleen vriendelijk zijn om klanten te trekken (bovendien wisten ze dat het onze laatste avond was, dus daar viel niets meer te “halen”) maar dat de Griek niet alleen staat voor gastvrijheid maar dat de Griek gastvrijheid IS, ze stralen het uit, ze geven het oprecht. Wij zouden hier veel van kunnen leren, gepassioneerd leven, met alles er op en er aan, het maakt de wereld zo veel mooier dan hij al is.
Peloponnesos 2015,
Mevrouw Prins
Heeft u ook zo genoten van dit reisverhaal? Lees ook de andere reisverhalen.
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
