Griekse schoonheid

Pilion: een oase van rust in de herfst. We hebben wéér geboekt bij Ross Holidays voor 14 dagen ontspannen in Griekenland. Toevallig zitten we in hetzelfde appartement als 4 jaar geleden in hartje zomer. Het was er destijds zo goed toeven dat we toch weer gekozen hebben voor het vissersplaatsje Afissos op het vasteland van Griekenland, Pilion. Toch niet helemaal toevallig als we er goed over nadenken.

Dit keer vliegen we op Thessaloniki in plaats van Volos. Dat betekent een langere transfertijd met de bus. Het vakantiegevoel begint al als we zonder problemen opstappen op Schiphol. Als je na een goede vlucht hartelijk en persoonlijk door hostess Judith welkom wordt geheten, hoef je alleen maar in de bus te stappen en je kunt meteen genieten van het Griekse landschap. Een tussenstop en een paar uurtjes later en je bent bijna op de plaats van bestemming. We maken een hernieuwde kennismaking met Savvas. Hij herkent ons nog wel van die zomer van 2018 toen we met hem op een dagexcursie zijn geweest. Hij brengt ons nu persoonlijk met zijn aftokinito (auto) naar onze vakantiewoning. De eigenaar sjouwt onze koffer de trappen op en laat ons vol trots zijn paleisje zien, inclusief een fles olijfolie als welkom voor ons. Voeg daar een fles witte wijn met: ‘Fijn dat wij u mogen verwelkomen op Pilion. Wij wensen u een mooie vakantie. Stéfanos Stefanou en team Ross Holidays.’ toe en je voelt je meteen zéér kalos orisate (welkom)!

Vanaf ons balkon, we hebben er drie, kijken we uit over de Pagasitische golf. We zien de zon ondergaan als een oranje ballon en horen en voelen de rust om ons heen. De eerste dagen gaan we de omgeving verkennen en maken een mooie, doch uitdagende klimtocht door de rivierbedding vol rotsblokken en boomwortels. Volgens de papieren wandelroute die we meegenomen hebben moeten we uitkomen bij een houten bruggetje. Hoe blij en trots kun je (60-plus) zijn als je die uiteindelijk ziet gloren tussen de bomen in Afetes.

We gaan een dagje met de bus naar Volos. Genoeg te zien en te ontdekken. Vooral heerlijk gebak: exclusieve mini-taartjes die voortreffelijk smaken. Ja, Grieken kunnen veel presteren als het om de culinaire mens gaat!

Wat wij dus ook van de Grieken geleerd hebben is het gebruik van olijfolie. Zo puur, zuiver én gezond is ‘het groene goud’. In Pilion staan veel olijfbomen en laten wij nu net in het najaar in deze streek zijn. We worden door het team van Ross van harte uitgenodigd om o.l.v. Savvas op excursie te gaan en het leven van de elies (olijven) mee te maken. We ontmoeten die dag een tiental Nederlanders van andere accommodaties, wisselen al gauw reisverhalen uit en gaan steeds meer begrijpen waarom een tweetal - alleen al in dit jaar 2022 – pende (vijf) keer met Ross een Griekenlandreis heeft geboekt! Het voelt n.l. zo vertrouwd. We krijgen onder de olijfbomen in de olijfgaard uitleg van Savvas over - respect - ‘de olijf’. Daarna gaan we zelf aan de slag met stokken. We trillen met de lange bamboestokken net zo lang tegen de takken aan dat de groene vruchten op de zorgvuldig geplaatste netten onder de bomen vallen. Vervolgens plukken we de meegevallen blaadjes en takjes er handmatig tussen vandaan. De kratten staan klaar, de olijven op een hoop gerold en zo worden met veel man- en vrouwkracht de kisten gevuld. Het ‘groene goud’ glinstert in de zon en wat is olijfgroen eigenlijk een prachtige kleur! Halverwege de pluk wordt er een pauze ingelast met water, stukken olijfbrood en andere lekkernijen. Na het middaguur worden we meegenomen naar het olijfverwerkingsbedrijf. Via trechterbak, rolband, spoelbassin, draai- en kneedmachine worden de olijven geperst tot olijf-ladie (olie) van het zuiverste soort. We krijgen een lunch aangeboden waarbij de saamhorigheid groot is: alsof we elkaar al heel lang kennen. We krijgen allemaal een fles, nog warme olijfolie die als kostbaar goed meegenomen gaat worden naar Nederland. Even nog niet aan denken, want we zien elkaar twee dagen later weer voor de volgende excursie.

Savvas rijdt en haalt ons die dag op in zijn auto om daarna over te stappen in een taxibus, waarna we naar Milies gereden worden. Savvas is een begaafd spreker en legt ons in het Anghlika (Engels), den milao Ellinika (ik spreek geen Grieks) uit wat de aanleg van de stoomtrein door Pilion voor de inwoners destijds heeft betekend. We zien hoe nu de trein met vakantiepassagiers arriveert en maken mee hoe vernuftig het vervoermiddel met mankracht om z’n as wordt gedraaid. Zo kan de trein, gedraaid en wel, in de middag zijn terugreis vervolgen. Na een kort kalderimipad (ezelspaadje) omhoog komen we bij het plein in Vizitsa waar een kerk en een bieb (beiden mét Savvasuitleg) én koffie op ons wacht. We gaan na deze pauze vroeg in de middag ‘koekjes bakken’ in een knus etablissement. Tussen de potten en deksels met alle soorten ingemaakt froeta (fruit) en andere lekkernijen bevindt zich een werkplaatsje waar toeristen o.l.v. drie kiriea’s (mevrouwen) zelf aan de slag kunnen. Het geurt en kleurt er van jewelste. Zeker als je daarna allemaal een zak vol gebakken koekgoed mee naar huis krijgt. Een gids neemt ons halverwege de middag mee voor een lange wandeltocht dalwaarts waar we onderweg volop worden getrakteerd op veel natuurschoon. Eindpunt van onze reis is Kala Nera. We zijn daarna thuis - voelt als thuis! – afgezet en hebben in een taverne aan het water met ondergaande Griekse zon deze geweldige dag af kunnen sluiten! Jemato efcharisto (reuzebedankt)!

Nog twee dagen hebben we in alle rust en ruimte op het strand van de zon genoten. Eén van de laatste Nederlanders in dit prachtige groene gebied. Eén met de Grieken. Toch geen toeval dat we hier voor de tweede keer naar toe zijn gegaan. We hebben de stranden aan de andere kant van Pilion nog niet gezien, dus gaan we de volgende keer een auto huren. We zijn hier gewoon te kort geweest, denken we.

Het voordeel van in het najaar gaan is dat het dan weer zo voorjaar wordt. We zijn benieuwd hoe het dán in ons Griekenland is. Adio!!