Lyrisch over Lesb(R)os(s)
De heer en mevrouw Koopman verbleven in 2014 op Lesbos en voelden zich helemaal thuis tussen de Grieken. Ze keken, luisterden, roken en proefden, maakten mooie wandelingen en streken neer bij uiteenlopende tavernes aan de haven. Onderstaand vertellen zij over hun ervaringen.
Elk jaar is het weer als nieuw: de zalige ontdekking hoe goed er voor ons gezorgd wordt door de reisorganisatie. Hartelijk ontvangen worden op de luchthaven, om na een prachtige busrit afgezet te worden bij je tip top accommodatie, brandschoon en op een fenomenale plek.
Midden tussen de vriendelijke Griekse buren, met een uitzicht dat niet na te vertellen is, ditmaal in het Lepetimnos gebergte. Een onbetaalbare rust heerst hier. Geen brommers, disco, vliegtuigen of feestende landgenoten. Wakker worden op jouw tijd, geen startende auto die dat tijdstip vervroegt. De oorverdovende stilte, de schoonheid van het glooiende landschap, de rijpende olijven en de bruisende zee, wiens golven flonkeren in het zonlicht. Wij verbaasden ons de hele dag door. Wie ons trouw vergezelden op de achtergrond, dat waren de Cicaden.
Op deze zoveelste Ross reis hebben wij in 8 dagen alweer 200 foto’s gemaakt. In week twee gedroegen we ons als Grieken. We hadden geen behoefte meer aan een tijdschrift of puzzelboekje. Het was kijken en luisteren, ruiken en proeven geblazen. De laptop en de telefoon hebben wij thuis gelaten, storende Nederlandse kranten hebben we niet gekocht. Alleen – met elkaar en met dit fantastische eiland.
We wisten vooruit dat we ’s nachts de volle maan mochten ontmoeten, supermaan nog wel, op 9 september. Op ons balkon, met panoramisch 180 graden uitzicht op de bergen en het universum, zagen we hem links opkomen, gelig nog, om verderop naar wit te verbleken en nog helderder te stralen. Ze moesten ons eens hier zien zitten, de thuisblijvers, hebben we regelmatig gedacht. We hadden vaak geen tijd om te gaan slapen.
Na vele wandelingen op eigen houtje, mooie gesprekken over het leven en vele uurtjes bij uiteenlopende tavernes en aan de haven, was het weer tijd om naar ons andere vaderland te gaan. Met één grote wens: volgend jaar weer met Ross Griek onder de Grieken te mogen zijn.
Adry en Cilia Koopman, Ermelo
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
