Olijven plukken in Pilion

Deze dag stond in het teken van de olijvenpluk. Helaas waren de weergoden ons niet gunstig gezind. De grond was te nat om de olijf van de takken van de heilige boom te verwijderen. Er is echter altijd wat te doen in de gaard die zich uitstrekt van hoog op de berg tot diep in het dal. Eigenaresse Thalia gaf ons uitleg over het wel en wee van de olijf. Het uitbaten van een olijfgaard blijkt geen sinecure te zijn. Zo luistert de temperatuur in de winter erg nauw vanwege de olijfvlieg die zich in het vruchtvlees kan nestelen en zo de hele oogst naar de filistijnen kan helpen. Gesterkt door de nieuw opgedane wetenschap werden wij door Thalia begeleid naar een olijfgaard die welwillend door de eigenaar ter beschikking was gesteld om door ons vakkundig onder handen te worden genomen. Thalia die zich ontpopte als voorman deelde handschoenen uit. De heren kregen een omgekeerde schep om bij iedere boom een geul te graven, waarna de dames de vlijt des heren voorzagen van mest. Daarna moest de gaard van afgevallen twijgen worden schoongeveegd met een hark. Thalia deelde intussen een typische plukkerslunch uit, die er na het harde werken goed in ging. Na afloop werden wij verblijd met olijfzeep, die goed van pas kwam om op te frissen voor het middagprogramma.

Schoon, glimmend en duidelijk jonger door de olijfzeep gingen wij in de middag op pad naar Volos en het Archeologisch Museum, ook wel Athanasakeion genoemd. Wandelend langs alle Griekse artefacten uit het verleden bedacht ik dat het in Nederland maar mager gesteld is met dit soort zaken. Terug in het heden nog een korte wandeling over de boulevard van Volos, waar we in een typisch kafenion een tsipouro dronken. Bij terugkomst in Huize Kamelia had Maria de tafel al gedekt en genoten we van de meest heerlijke Griekse gerechten, begeleid door lokale witte en rode wijnen. Hierna werd er nog even gezellig nagepraat en probeerde Andrea ons nog de beginselen van de Griekse taal bij te brengen, maar dat was aan de meesten niet meer besteed.

De zon liet zich voorzichtig zien op onze weg richting Volos, waarna we via slingerwegen de bergen in rijden. De eerste stop was in Agios Ioannis voor een koffie op een mooie locatie met prachtig uitzicht over Volos dat wit oplichtte in het zonnetje. Hierna door naar Makrinitsa, echt een plaatje van een dorp. Vervolgens door naar het hoogste punt van deze dag: skipiste Agriolefkes, maar eerst nog een korte stop in Portaria voor het bruidspleintje. De benenwagen werd behoorlijk getest op weg naar de skipiste. Weer beneden aangekomen brengen we een bezoek aan een restaurant en het kerkje in Kissos. Terwijl de mist al enigszins bezit nam van de straten reden wij nog even naar Tsagarada om een 1000 jaar oude plataan te bewonderen.

Vandaag ging de aandacht weer uit naar de insteek van deze reis, het symbool van wijsheid en vrede, de olijfboom en zijn vruchten. Onze eerste stop was de olijfperserij. Hier werden de olijven door de plaatselijke boeren in kisten of zakken aangevoerd. Het ging er gemoedelijk aan toe. Geduldig wachtend op hun beurt werden de plaatselijke roddels uitgewisseld. Een interessant gebeuren met als eindresultaat een donkergroen fluorescerende olie. Hierna gingen wij op weg naar het olijfmuseum in Ano Gatzea. Het museum ligt in een idyllische omgeving naast een charmant treinstationnetje. Hier ligt niet zozeer de nadruk op olijfolie maar staat de olijf als hartige consumptie centraal. We kregen uitleg over hoe het sorteren en pekelen in zijn werk ging. Na afloop konden er nog souvenirs worden aangeschaft, vooral de olijfzeepjes waren erg in trek.

Glibberend gingen wij weer naar beneden, wij moesten ons haasten want we hadden een afspraak met de Pappas, de Griekse priester. Hij leidde ons rond in zijn kerk. Mooi toch die Griekse kerken. Rijk gedecoreerd en voorzien van Bijbelse taferelen. Het is een godswonder dat deze kerken de eeuwen hebben overleefd. De Pappas gaf uitleg en bij uitzondering liet hij zich nog even tussen de coulissen zien.

De rit van vandaag brengt ons in Kalampaka, waar we boven de stad de door weer en wind gladgeslepen zandstenen torenrotsen zagen oprijzen. Een spectaculair gezicht. Het was prachtig weer en langzaam stijgend in dit onzalig landschap kwamen de kloosters in beeld. Hier hoog boven de wereld en ver van de mensen bouwden de monniken hun toevluchtsoorden om zo dicht bij God geestelijke inspiratie te verkrijgen. Wij bezochten eerst de Grand Meteora, het oudste klooster, gevolgd door het Agia Triada klooster. Hierna werd de terugtocht richting Kala Nera aanvaard. Het was al donker toen wij daar aankwamen. Even opfrissen en toen was het tijd voor een gezellige borrel met hapjes van huiseigenaresse Maria.

En dan is de dag gekomen dat wij gaan doen waar het deze reis allemaal om begonnen is; het plukken van de olijf. We betraden de gaard waar al twee mannen ijverig bezig waren. Een van de mannen gaf een korte uitleg en wij konden aan de slag. Het was geen plukken voor de mannen maar slaan. De dames deden het lichtere uitzoekwerk, takjes verwijderen en dergelijke. Hierna kwam de tijd van proeven er aan, op een locatie direct aan de Golf van Pagasitikos. Alles werd in gereedheid gebracht voor de proeverij en het zonnetje werkte danig mee. Hier werden de olijven niet uit de boom geslagen, maar met de hand geplukt. Na uitleg en een sorteerdemonstratie kon het proeven beginnen. Er werden drie soorten olijfolie en twee verschillende olijven geproefd. Het ging van zilt naar minder zilt en wij konden er niet genoeg van krijgen. Zij gingen voor de hoogste kwaliteit, dat was wel duidelijk.

Laatste keer koffie, laatste keer thee en de bakkunsten van Maria. Wij gaan dit missen. Een laatste zwaai naar Maria en daar gingen wij op weg naar Athene. Na overleg had Andrea een verrassing voor ons; het zou niet alleen een reisdag worden, maar we zouden nog een bezoek brengen aan de Akropolis. Hulde voor dit initiatief. Indrukwekkend om hier te staan bij wat eigenlijk de bakermat van de Grieken is. Het uitzicht over Athene is van alle kanten overweldigend. Nog even Athene in om de sfeer te proeven, een tsipouro te drinken op het afscheid en een hapje te nuttigen. Het is het einde van een prachtige reis en een bijzondere ervaring.