Op slag verliefd op Kreta
Langzaam maakt de zon zich los van de horizon. In de baai van Souda trekt een kustvaarder nukkig aan zijn anker, onhoorbaar daalt een vliegtuig in de richting van de luchthaven van Chania. Voor het oprijlaantje van Kalives Apartments komt een bus tot stilstand. ´Kalimera´ klinkt het opgewekt als chauffeur Yannis⃰ de deur heeft geopend. Zo begint op West-Kreta een nieuwe wandeldag in het arrangement van Ross Holidays.
Via de prachtige kustweg, vanuit de bus geniet de zeskoppige wandelgroep volop van het uitzicht op schepen van Madurodam-formaat in de haven van Souda (de grootste natuurlijke haven van Griekenland), begeven wij ons in de richting van het schiereiland Akrotiri. Daar vormt het Gouvernétou-klooster in de Avláki-kloof het beginpunt van de wandeling.
Via een lang stenen pad dalen wij langzaam af naar de Arkoudóspilios-grot. Hier houden wij stil voor een uitvoerige uitleg van onze gids Philippos, die in zijn beste Engels vertelt over de verschillende legenden die bestaan over de enorme stalagmiet in de grot, die qua vorm iets weg heeft van een drinkende beer (Arkoudóspilios betekent Grot van de Beer). De gehele week begeleid Philippos ons op deskundige wijze tijdens de diverse wandelingen. Geboren en getogen op Kreta, kent hij het eiland als zijn broekzak.
Terwijl de rust voor korte tijd wordt verstoord als straalvliegtuigen – opgestegen vanaf de militaire luchthaven van Chania – boven ons hoofd allerlei capriolen uithalen, dalen we verder af in de kloof. Het vergt soms wat klauteren en klimmen, maar gelukkig heeft niemand daar echt moeite mee. Zelfs Hans en Janneke, twee krasse knarren van rond de zeventig, komen goed mee in de groep. Bovendien houdt Philippos ons goed in de gaten. We worden overigens vergezeld door de hostess van Ross, die deze nieuwe wandeling in het arrangement zelf wil ervaren.
Gulzig nemen we het ruige landschap in ons op. Het netvlies wordt gestreeld door prachtige bloemen – we zien de wilde Kretenzer-orchideeën, maar ook de grote ‘drakenstaart’. En we ruiken aan kruiden als tijm, salie en rozemarijn, die we op al onze wandelingen weten te ‘spotten’.
De wandeling voert ons naar een prachtig uitkijkpunt. Een straffe wind zorgt voor witte koppen op de golven van de Egeïsche Zee. Onbevreesd klimt Rianna voor een fotomoment bovenop de rotsformatie, vanwaar zij loodrecht in de diepte kijkt. Die ervaring laten wij liever aan ons voorbijgaan.
Na een korte stop – waarbij iedereen allerlei snacks uit de rugzak tovert – vervolgen wij onze tocht. Via geitenpaadjes gaat het in de richting van Stavros. Daar aangekomen worden wij overvallen door de schoonheid van een blinkend wit strandje. Het is Zorba’s Beach, vernoemd naar de bekende film met Anthony Quinn die op dit idyllische strandje begin jaren zestig de Sirtaki danste.
Zoals na elke wandeling sluiten we af met een lunch. De eigenaar van de taverne vult de tafel met de overheerlijkste lokale gerechten. Voldaan stappen we anderhalf uur later in de bus. We hebben nog een wandeldag voor de boeg, maar ons eerste bezoek aan Kreta kan al niet meer stuk. Eigenlijk waren we al vanaf dag één hopeloos verliefd op dit prachtige eiland.
⃰ Om privacyredenen zijn fictieve namen gebruikt.
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
