Oreo

Zwervend over het prachtige eiland Chios verzeilden mijn vriendin en ik in het bergdorpje Armolia. Zoals overal op het eiland, was het ook hier heel rustig. We dwaalden rond en genoten van de schoonheid van dit oude plaatsje. In de schaduw, onder een boog zat een in het zwart gekleed vrouwtje. Ze zag dat ik aan het fotograferen was en wenkte. Ze maakte ons duidelijk, dat ik haar binnenplaatsje ook wel mocht fotograferen (zie foto). Dat is natuurlijk altijd leuk.” Ze ging naar binnen en we werden getrakteerd op een koekje. Vervolgens beduidde ze ons dat we bij haar moesten gaan zitten. We kregen een heerlijk glas koud water.

Aangezien ze geen woord engels sprak en wij nauwelijks een woord grieks, was het moeilijk communiceren. De foto’s brachten uitkomst. Ik liet haar de in haar dorp gemaakte foto’s zien en ze viel om van verbazing. Dat zoiets mogelijk was! Ze verdween naar binnen en kwam met haar man naar buiten. Hij moest de foto’s ook zien! De oude man werd helemaal enthousiast en hield een heel verhaal bij iedere foto (waar wij uiteraard niets van begrepen).

Op een gegeven moment noemden we de naam van een ander plaatsje, waar we ook geweest waren. Onze gastvrije Grieken zeiden: Oreo. Dat plaatsje waren we niet tegen gekomen op de kaart. We waren wel in Mesta, Pyrgi,”Oreo”, in Anavatos, Kardamyla, “Oreo” en we hadden Nea Moni bezocht. Ook nu noemden ze weer Oreo.

We namen afscheid van de vriendelijke mensen en in ons appartement aangekomen, hebben we de hele kaart van Chios uitgebreid bestudeerd, maar kwamen Oreo niet tegen. Jammer. De dag voor ons vertrek ontdekten we in de informatiemap in ons appartement een korte woordenlijst. En wat kwamen we daar tegen? Jawel: “oreo”, hetgeen “mooi” betekent.

We hebben er hartelijk om gelachen.

Gerry Palm.