Een picknick bij een lieve oude dame
Zoals gebruikelijk hadden we de avond van tevoren ons programma voor 15 september gemaakt, onder het genot van een Grieks glaasje wijn en tsipouro. De tocht zou door de bergen gaan. We moesten dus vroeg beginnen. Dat was niet moeilijk, omdat de haan bij de buren van ons appartement er altijd voor zorgde dat we om 06.00 uur wakker waren. Onze rondrit ging door de bergen naar de oostkust. In de buurt van Kissos zouden we onze picknick doen en dan terug via Volos en Agria naar Kala Nera.
Als eerste stopplek gingen we naar Milies. Hier stonden de trein en de wagons. Alles was vrij te bezichtigen. Daarna liepen we door naar de mooie ijzeren spoorbrug achter de aquaduct en waterval. Uiteraard moesten we hier enkele mooie foto’s maken en genoten we van het uitzicht. We klauterden langs de rotsen, dronken wat en genoten van het mooie weer. Daarna weer onze Fiat Panda in en verder de bergen in naar het balkon van Volos: Makrinitsa.
In dit gezellige stadje parkeerden we voor de stadspoort en gingen het centrum in, met zijn vele mooie toeristische winkeltjes. Hier kochten we nog wat Griekse kruiden, bekeken de uitgeholde plataan op het plein en we staken een kaarsje op in de oude kerk bij het byzantijns museum. In Tsagarada dronken we een heerlijke koele frappé onder de 1000-jarige plataan op het kerkplein.
In de buurt van Kissos wilden we onze picknick houden. We zochten een mooi plekje. We letten niet erg goed op de wegbewijzering, maar zagen een mooi klein dorpje. Dit leek een geschikte plek voor de picknick. We konden de auto kwijt bij het toegangstrappetje. We pakten de spulletjes en daalden af naar dit – in onze ogen – kleine dorpje. Opeens stond er een oudere mevrouw tegenover ons. Heel vriendelijk vroeg ze ons eerst in het Grieks waar we naar op zoek waren. Mevrouw kon geen Engels, maar met ons (gebrekkig) Grieks en Frans legden we haar uit dat de plek ons aan stond en dat we in dit kleine dorpje een plekje zochten om te picknicken. Ze keek ons vragend aan en zei dat het geen dorpje was maar dat haar zoon hier woonde, maar die was weg en zij paste op het huis. Ze gaf ons toestemming om wat verder naar beneden te lopen en bij hun zwembad een plekje te zoeken om daar onze picknick op te peuzelen. We waren gewoon op privéterrein terechtgekomen waar enkele mooie huisjes bij elkaar stonden, die soms verhuurd werden.
Na afloop dankten we de oudere dame en vervolgden onze weg naar Kissos. Ondertussen was het al ongeveer 15.00 uur. In Kissos bezochten we nog de kerk met fresco’s. Het middagprogramma voorzag in de route terug via Damouchari. Het was een vol en mooi programma. De mooie ruige omgeving van Damouchari met zijn prachtige strand waar helemaal niemand was kon je bereiken via leuke ezelspaadjes Hier kon je genieten van wind, zon, zee en strand. Een eenzame strandwacht hield toezicht over een schitterend landschap. Toen de zon al onder ging, klommen we weer in de auto en reden langzaam de berg af, genietend van de mooie natuur en gingen retour via Volos en Agria naar Kala Nera.
2024, Pilion
Meneer en mevrouw OudeKempers
Heeft u ook zo genoten van dit bijzondere reisverhaal? Lees ook de andere reisverhalen.
Wilt u zelf ook meedoen met de reisverhalen wedstrijd? Stuur dan nu uw bijzondere reisverhaal in en wie weet wint u wel een prijs!