Samos22

Voor lief en mij was het de eerste keer dat wij samen naar Samos gingen. Voor haar was Samos in grote lijnen al bekend terrein, voor mij tot voor kort een terra incognita. Misschien vreemd, een Latijnse term in een stukje over Griekenland, maar per saldo daar ligt toch veel in elkaars verlengde, als voorname bakermatten van onze Westerse beschaving.

In 2020 was ons plan om een weekje in mei naar Samos te gaan, naar Agios Konstantinos. Uiteraard via Ross Holidays, vaste prik. Vanwege de kleinschaligheid, het persoonlijke, de prettige behandeling, het meedenken is dat voor inmiddels ook voor mij als vanzelfsprekend. We voelden ons wel aan een tussenweekje toe maar, inhakend op de vaste prik, kwam daar twee jaar lang Covid tussen. Jammer voor ons, jammer voor Ross, jammer voor de lokale economie ook, maar het kan erger, gelet op alle leed door het ziek en zeer dat Covid19 ook in volgende jaren met zich meebracht.

Van uitstel kwam uiteindelijk geen afstel en daardoor mochten we er in 2022 wel twee weken verblijven. Mochten, als voorrecht, verblijven in de zin van zijn. Zijn, onszelf zijn, samen, te midden van vooral Griekse mensen. In en vanuit het al eerdergenoemde Agios Konstantinos, in een lief ook al bekend appartement. Welk, dat houd ik voorlopig voor me tot onze voorboeking voor 2023 effectief is. En dan voor minimaal 3 weken. Al betekent iedere dag langer verblijven dat het nog moeilijker wordt om terug te gaan.

Te midden van, logisch, vooral Griekse mensen. Met een manier van leven die ons aansprak en aanspreekt. Langzamer en minder hectisch dan in onze thuishaven Amsterdam. Vriendelijk ook, met meer oog voor andere mensen, medemensen. Een mooi voorbeeld daarvan is wat gebeurde tijdens een van onze verkennende autotochten over Samos. Onderweg even ergens geparkeerd om rustig te kunnen genieten van alweer een fantastisch uitzicht, ditmaal over heuvelachtige bergen, zee en strand tegelijk. Toegegeven, in de haast stond de auto niet optimaal rechts geparkeerd. In Nederland leidt dat vaak tot getoeter of opgeheven middelvingers. Hier minderde een auto met vier jonge Griekse mannen vaart en vroeg of het goed was met ons (en de auto). Pas na onze bevestiging reden ze, vrolijk en vriendelijk lachend, verder. Wij niet lang daarna ook, op weg naar een volgend mooi plekje, blij en aangenaam verrast.

Het is een voorval dat op zich misschien van weinig betekenis lijkt. Voor ons past het in de beleving die wij hadden en hebben bij dit prachtige eiland met al die vriendelijke mensen. Dat alles draagt bij aan ons verlangen om ook volgend jaar, en verder, tijd met elkaar door te brengen op Samos. Wie weet zelfs maanden achtereen, dromen mag en hoop doet leven. Dat is Samos voor ons. Leven. Intens leven. En voor nu, terug in de wereld van werkdagen, teren we op onze fijne herinneringen, vaak terugblikkend in al die foto’s die in een map zijn opgeslagen met een mooie naam. Samos22.

De laatste vijf foto's hieronder zijn ingezonden door gasten en ondersteunen het bovenstaande reisverhaal.