Een vakantie met een staartje

Het dorp Armenoi lopen we na ruim anderhalf uur wandelen binnen. We rusten uit in een kafenion waar de mannen uit het dorp genieten van hun drankjes terwijl ze langsrijdende auto’s en bestuurders nauwlettend in de gaten houden. Hier drinken we even wat en voor een half uurtje voelen we ons bijna thuis in het dorp.

Op de terugweg zien we een echtpaar zich wassen bij het waterreservoir, een mooi tafereel, het doet denken aan een schilderij dat we ooit in een museum zagen. Dan horen we weer hetzelfde hoge geblaf, iets minder uitbundig, dat wel. “Zijn dat dezelfde hondjes?” vragen we elkaar. Toch even kijken. Alle drie begroeten ons enthousiast, wat een schatjes zijn het. Maar hoe zit dit? Waar is de moeder? Waar is eten of drinken? Hoeveel zijn er eigenlijk? We zien een grote witte landbouwzak op de grond bij de honden liggen. Het zal toch niet…. Onder de struiken vinden we nog 2 hondjes, een beetje slap, niet meer in staat te blaffen of enthousiast te zijn. We proberen ze water te laten drinken van het laatste beetje dat we zelf nog hebben.
Ze kijken ons vol vertrouwen aan; wat kunnen we anders dan helpen? De hostess gebeld, zij zal de coördinaten van de vindplaats doorgeven aan een dierenopvang in de buurt. Of we even kunnen wachten. Helaas is het weekend en zijn ze niet telefonisch bereikbaar, een berichtje via Messenger wordt verstuurd. Dit duurt ons te lang, de hondjes hebben overduidelijk hulp nodig.

Het is ondertussen half twee, het warmste deel van de dag. Daarom de wandelrugzak afgedaan, daar passen met enige moeite twee hondjes in. Ik neem de meest verzwakte op mijn arm. We nemen ze mee naar Artemis. Onhandig drinken ze uit de tot waterbak omgetoverde slakom. Wat hebben ze dorst! Ik blijf bij ze en Gerard haalt de andere 2 in zijn rugzak op, ook zij krijgen een plek in de van ligbedjes geïmproviseerde kennel bij ons appartement. Al gauw deden ze weer wat jonge hondjes moeten doen; eten, drinken, spelen en veel slapen.

En zo is het gekomen dat de rest van de vakantie in het teken staat van deze vijf jonge hondjes. We voeren ze elke dag, geven ze water en maken het hok schoon. Het leukste van alles is samen spelen, wat een plezier hebben ze samen en wij met hen. Alle gasten van Artemis sluiten de hondjes in hun hart. Ze hebben ondertussen hun intrek genomen in het oude geitenhok, gelukkig werkt Iannis de eigenaar van Artemis mee. De hondjes zijn elke keer als we komen dolenthousiast en dat is wederzijds. We raken zo aan ze gehecht dat het plan rijpt om ze naar Nederland te laten adopteren. Gelukkig waren er gasten die hielpen bij het verzorgen en adopteren want drie puppy’s krijgen een ‘Ross’ gezin van huize Artemis als nieuw baasje. Voor de andere twee hebben we ook een huis in Nederland gevonden. We hebben geweldige hulp gekregen van Georgos Kotsos van dierenwelzijn organisatie Aria, hij heeft de dieren ingeënt en maakt ze reis klaar. Want heel binnenkort (16-8-20) vliegen we nog een keer naar Kreta om het vijftal op te halen. Welkom thuis Vaya, Winston, Coco, Paco en onze eigen Teddy, we verheugen ons op jullie komst.
Zo krijgt deze vakantie op Kreta een onverwacht mooi staartje.