Terug naar de zomer van 2008

Een jaar later kozen we weer voor Kardamili als reisbestemming. Er was in die streek nog zoveel dat we eens wilden bezoeken. Ook wilden we proberen de geitenhoedster van het vorige jaar opnieuw op te sporen. We namen enkele afdrukken van de tijdens onze vorige vakantie genomen foto’s mee, met de bedoeling haar die te bezorgen.

Zo reden we op een alweer warme dag naar Exochori, het dorp waar we haar een jaar geleden ontmoet hadden. Net als toen waren de straatjes, op het middaguur en onder een loden zon, geheel verlaten. Toen we achter een muurtje stemmen hoorden, besloten we daar maar eens aan te kloppen. We toonden de foto’s aan het Griekse koppel dat de deur opende. En bingo! Ze wisten van het bestaan van de geitenhoedster, maar die woonde volgens hen ergens in een dorpje verderop: Pripitsa. We wilden onmiddellijk daarheen vertrekken, maar dat was buiten de Griekse gastvrijheid gerekend. We moesten binnen komen, met het vriendelijke koppel koffie drinken en ook een soort zelfgemaakte verse wafels eten. Na genoten te hebben van deze gezellige kennismaking had de man nog een verrassing voor ons in petto. Hij nam ons mee naar zijn garage waar hij zijn zelfgemaakte maquettes van bekende gebouwen uitstalde. Een hobby waaraan hij heel wat tijd besteedde. Fier poseerde hij naast zijn mooie creaties.

Uiteindelijk belandden we dan toch in Pripitsa, maar van de weinige mensen die we daar op straat aanspraken leek niemand de geitenhoedster te kennen. Net toen we op het punt stonden onze queeste op te geven boekten we alsnog succes. Een Griekse vrouw, wonend en lesgevend in Duitsland, maar nu met vakantie in haar vaderland, bleek een achternicht te zijn van de geitenhoedster. Ze wist ons te vertellen dat haar tante Voula heette, 73 jaar oud was en nogal afgelegen aan de rand van het dorp woonde. Samen met haar stapten we naar het huisje.  Daar leek het aanvankelijk toch nog fout te lopen. Door het raam zagen we Voula achteraan in haar bescheiden woning rondlopen, maar ze reageerde niet op ons geklop op deur en raam. Blijkbaar was ze behoorlijk hardhorig en de achternicht vertelde ons bovendien dat Voula vorig jaar slachtoffer was geweest van een homejacking door een stel Albanese inbrekers. Die hadden haar vastgebonden en heel haar schamele woonst doorzocht. Veel hadden ze niet kunnen buitmaken, maar dit alles had haar zwaar getraumatiseerd en argwanend gemaakt. Maar eind goed, al goed. Uiteindelijk konden we toch de aandacht trekken van de oude geitenhoedster en opende ze de deur. Wat volgde waren voor alle betrokkenen best enkele emotionele momenten. We overhandigden Voula de foto’s, iets wat haar oprecht raakte, en met de achternicht als tolk was er een warm contact. Gelukkig dat we dit tot een goed einde hadden gebracht, vertrokken we daarna met een tevreden gevoel terug naar ons vakantieverblijf in Kardamili.

Best mogelijk dat Voula ondertussen het tijdelijke voor het eeuwige heeft ingewisseld, maar dankzij de foto’s van toen blijven onze succesvolle speurtocht en de hartverwarmende ontmoeting toch heerlijke vakantieherinneringen!