Het zomerverblijf van de goden

Opnieuw bezoeken mijn vrouw en ik in de zomer het Griekse schiereiland Pilion. Een plek die in de oudheid aangeduid wordt als het zomerverblijf van de goden. Omdat muzikale evenementen bijwonen hoog op ons verlanglijstje staat, zijn we blij verrast wanneer we op een boom een poster zien hangen van een concert van de Griekse zanger-liedjesschrijver Alkinoos Ioannidis in het nabij gelegen Aloni theater in Agios Georgios.

Nooit geschoten is altijd mis, dus informeer ik telefonisch bij organisator Giorgos Triantafyllou of het mogelijk is nog voor het concert Ioannidis te spreken te krijgen. Hij verbindt mij door met een vriendelijke Engels sprekende dame die me vraagt naar de gegevens van de Heavensite en zegt dat ze haar best zal doen. Twee uur later krijg ik een sms met Ioannidis' telefoonnummer. We maken een afspraak in een taverne aan de rand van Agios Georgios.

Zodra Ioannidis aan onze tafel is aangeschoven, stel ik hem gerust: het is niet mijn bedoeling hem te interviewen. Ik zeg dat ik een verslag wil maken van zijn concert de volgende avond. Wat volgt is een uitwisseling van verhalen over muzikale en persoonlijke ervaringen, de huidige staat van het sociaal-culturele klimaat in Griekenland en anekdotes over gezamenlijke vrienden in de Griekse muziekwereld. Hij staat uitgebreid stil bij zijn studies klassieke gitaar, filosofie en theaterwetenschappen in Cyprus en Griekenland. Vervolgens vertelt hij gepassioneerd over zijn periode in Rusland waar hij aan het conservatorium in St. Petersburg compositieleer studeerde bij Boris Tishenko, de favoriete leerling van de componist Shostakovich. Op mijn vraag hoe hij de complexe zangpartijen voor het openingslied Nayagos van het album Fylaxia T'Oneiro (een album dat vorig jaar uitgebracht werd door vier generaties Griekse musici ter viering van de negentigste verjaardag van componist Mikis Theodorakis) heeft opgenomen antwoordt hij tot mijn stomme verbazing dat hij die partijen allemaal zelf heeft ingezongen en vervolgens opgenomen heeft. Na het enerverende gesprek vraagt Ioannidis mij of ik weet wie de dame is die onze ontmoeting geregeld heeft.

Ik antwoord hem dat ik niet veel meer weet dan dat ze Lydia heet en Engels spreekt. Die dame is Lydia Koniordou, deelt hij ons mee. Ze is een van de beroemdste actrices van Griekenland, die in talrijke klassieke en moderne theaterstukken, films en tv-series gespeeld heeft. Ze geeft deze week een workshop acteren in het Aloni theater. Ze is tevens de minister van cultuur in de regering van premier Alexis Tsipras. Willen jullie haar ontmoeten? Even later arriveert de minister, samen met Alkinoos' vrouw Xanthippi en hun drie dochters die zojuist een duik genomen hebben in de Pagasitische Golf.

De volgende avond nestelen we ons op de twee voor ons gereserveerde stoelen in de nok van het theater. Een aanhoudende stroom bezoekers bevolken de marmeren treden tot er werkelijk geen kip meer bij kan. Tegen de idyllische achtergrond van de bergen, de zee en een ondergaande zon betreedt Ioannidis het podium. Twee verschillend gestemde akoestische gitaren en een Griekse luit vormen deze avond het instrumentarium voor zijn solo-optreden. Omdat hij op zijn albums veelvuldig gebruik maakt van een keur aan instrumentalisten uit diverse stijlgebieden (Griekse volksmuziek, rock, pop, klassiek en jazz) ben ik benieuwd hoe zijn liedjes in deze uitgeklede opzet zullen klinken.

Het antwoord op deze vraag krijgen we aangereikt gedurende een ruim tweeënhalf uur durend optreden waarin wonderschone liedjes zoals Avgoustos, Paraklisi, Mikri Valitsa, I Mana Mou To Pascha, Osa I Agapi Onirevete en Me Tosa Psemata de revue passeren.
Zichzelf begeleidend op zijn snaarinstrumenten speelt en zingt Ioannidis de sterren van de hemel waarbij zijn publiek hem vocaal bijstaat. Voor ons blijft het elke keer weer een ontroerende ervaring om een Grieks publiek op uiterst ingetogen en respectvolle wijze de poëtische tekstregels woord voor woord te horen meezingen.

De volgende dag bel ik onze vriendin Maria Farantouri op om haar verslag te doen van onze ervaringen van de voorafgaande avond. Echt verbaasd is zij niet over mijn enthousiasme. Volgens haar komt Ioannidis van alle hedendaagse Griekse musici qua muzikale sensitiviteit het meest in de buurt van de grote Griekse componist Mikis Theodorakis. Een mening waar ik me volledig bij aansluit.


Pilion, 2017
Meneer Gijsman

Heeft u ook zo genoten van dit bijzondere reisverhaal? Lees ook de andere reisverhalen.
Wilt u zelf ook meedoen met de reisverhalen wedstrijd? Stuur dan nu uw bijzondere reisverhaal in en wie weet wint u wel een prijs!