Me ton Savva stin Ellada

Ioannina

Ioannina is een levendige stad en wordt met de dag hipper om te bezoeken voor een weekend. Grieken vanuit het hele land weten de stad tegenwoordig te vinden. Het is studentikoos met diverse tavernes en kafenia en een gezellig uitgaansleven op Grieks niveau. We hebben genoten van onze wandelingen door de stad om vervolgens neer te strijken op een terras of later ook binnen bij een gezellige taverne. Aan de rand van het centrum bevindt zich het Pamvotida-meer. Dit is het middelpunt van vele legendes zoals de verhalen die gaan over Ali Pasja, de wrede Turkse heerser uit de geschiedenis. Vanaf Molos vertrekken boten naar het eiland. Wij kozen ervoor om een wandeling langs het meer te maken en zagen op onze tocht de bomen met hun kleurrijke bladertooi langs de oevers van het meer. Toen er langzaam een vlaag mist over het meer zakte, ging onze verbeelding op de loop. Ik wist niet dat de natuur zoveel moois kon scheppen. Het heeft mij echt verrast.

Het eiland Pamvotida

We besloten ook de boot naar eiland in het meer te nemen. Vanaf Molos vertrok de boot naar het eiland. Slechts weinig eilanden in een meer zijn bewoond, en dit is er een van. Er staan enkele huizen en winkeltjes en hoe kan het anders, ook sommige tavernes. In de zomermaanden heerst hier een gezellige drukte, nu was het gemoedelijk en warm. Op het eiland staan ook sommige kloosters, zoals het Agios Nikolaos-klooster en het Agios Panteleimon-klooster, waar tevens het Ali Pasja-museum en het museum over de revolutiejaren ondergebracht.
Maak een wandeling over het eiland en bezoek een van de tavernes, die als specialiteit kikkerbillen op hun menu hebben staan

Zagoria

De volgende dag togen we naar de Zagoria. Na een kop koffie gingen we op pad. Ik wist al dat het mooi zou zijn, maar weer werd ik verrast door de schoonheid van dit gebied. Noem mij een seizoen dat niet mooi is in de Zagoria, maar de herfst spant de kroon. De kleuren spatten ervan af!

>Standbeeld van 'de vrouw van de Zagoria'
Het standbeeld van 'de vrouw van Zagoria' is een monument dat gewijd is aan de dappere vrouwen van deze regio tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vanaf deze plek heeft u een schitterend uitzicht over de omgeving tot aan Ioannina.
Bossen met ontelbaar aantal bomen en zesenveertig onaangeroerde dorpen vormen onze omgeving voor vandaag. We hebben paddenstoelen verzameld, door de bossen gewandeld, een paar glaasjes tsipouro gedronken en geweldige pasteien geproefd. Bovendien hadden we het geluk dat we diverse salamanders en eekhoorns gezien hebben die in groepjes over de brug renden. We ontdekten zelfs verse berensporen.

Liefde voor Zagoria

Onze liefde voor de Zagoria dateert al van een aantal jaren geleden. Ook toen vroeg Stefanos ons om op ontdekkingsreis te gaan en verslag te doen van dit prachtige gebied. En sindsdien zijn we verliefd gebleven op dit gebied. Steeds als we een maar even de tijd hebben, gaan we erheen en proberen we nieuwe dorpen te verkennen. Er zijn er 46, dus we kunnen nog even vooruit. Maar ook de natuur weet ons steeds weer te bekoren. Nooit vergeet ik de kleuren van de bomen of het kristalheldere water van de rivieren die stromen onder de boogbruggen. De warmte van de bewoners is ook niet te vergeten. En wat te denken van het uitzicht over de Vikos-kloof vanaf het Agia Paraskevii-klooster bij de ingang van de kloof. Deze is in een rotswand gebouwd in 1412. Als u me vraagt welk dorp nu het mooist is? Ik kan geen keuze maken want bij elke nieuwe ontdekking wordt ik stil van bewondering.
Papigo, Aristi, Tsepelevo, Kipi en Monodendri gaven ons een moment van rust. Even helemaal niets en bijkomen van een drukke, maar leuke zomer, waarbij wij veel oude gezichten en veel nieuwe gasten konden begroeten. We genieten van de winter maar verheugen ons ook op de komende zomer.

Ioannina en Zagoria, een unieke combinatie

Ioannina en Zagoria is de ultieme combinatie voor mooie ochtendwandelingen over de boogbruggen. ’s Middags genieten van de tsipouro en pita's op een dorpsplein en ’s avonds in de tavernes bij de open haard. In de Zagoria is het al snel een paar graden lager dan in Ioannina, en daarom een genot als er een open haard knetterde in een taverne. Het oppoken van het vuur gaf niet alleen een warme gloed maar ook een aromatische geur. Met een glas rode wijn in de hand, in gezelschap van de mensen van het dorp, genoten we van de verhalen die werden verteld.

Toen we terugkwamen in het hotel overviel ons de stilte. We keken elkaar aan en konden elkaars gedachten lezen: twee dagen is veel te kort om hier te zijn.