"Een wandeling onder toeziend oog van de Griekse goden"
Deze gedachte speelt door mijn hoofd terwijl we met de bus op weg zijn naar het Olympos-gebergte. Samen met de deelnemers aan het Ross Holidays wandelarrangement raken we niet uitgepraat over onze bestemming. Na een koffiepauze in Litochoro, een plaatsje aan de voet van het gebergte, is het dan eindelijk zover, we begeven ons naar het hart van het gebergte! Niets staat meer tussen ons en de berg in! Zeker voor een Griek als ik die dol is op oude geschiedenis en mythologie, is dit een heel bijzonder moment.
Het beginpunt van de wandeling ligt bij het Agios Dionysios-klooster. Het landschap is adembenemend mooi en onze gids Nikos vertelt dat hij, hoe vaak hij hier ook al geweest is, elke keer weer onder de indruk raakt. ‘En dit is nog niets vergeleken bij wat we onderweg zullen zien’ benadrukt hij. Nadat we nogmaals onze rugzakken en voorraden gecontroleerd hebben, legt Nikos uit wat we tijdens de wandeling door de Enipeas-kloof en langs de gelijknamig rivier zullen zien. Na de laatste instructies breekt voor mij het moment aan om onze gasten over de mythe van Enipeas te vertellen.
Vanaf het Agios Dionysios-klooster lopen we bergafwaarts totdat we bij de rivier en de houten brug aankomen. De eerste enthousiaste kreten zijn niet van de lucht... Onderweg houden we steeds de rivier naast ons, soms links en dan weer rechts nadat we via houten bruggetjes de rivier oversteken. We krijgen niet genoeg van de watervallen en kleine meertjes die we tegenkomen. Het water doet aan de zee denken: doordat de verschillende tinten groen van het landschap in het water gereflecteerd worden, neemt dit een prachtige turquoise kleur aan. De bordjes langs de route wijzen naar de grot met de kleine kapel, de plaats waar de Heilige Dionysos verbleef. Even later dalen we de treden af naar het kleine kapelletje in de opening van de grot. Na een korte pauze waarin we onze waterflessen vullen met fris koud water uit het hart van het Olympos-gebergte, vervolgen we tussen torenhoge bomen onze weg richting Litochoro. De enige geluiden zijn het kwetteren van de vogels en het ruisen van de rivier. Terwijl we van de rust genieten wandelen we verder tot Litochoro en de vallei van Pieria, gelegen in het hart van Macedonië, in zicht komen. Onze wandeling eindigt bij het Myli gebied dat vernoemd is naar de vele watermolens die hier vroeger stonden. Tegenwoordig is er een taverne gevestigd, iets waar we dankbaar gebruik van maken. Onder het genot van een drankje en een maaltijd praten we uitgebreid na en wisselen we ervaringen uit over onze wandeling in een van meest opmerkelijke gebieden van Griekenland.
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
