Een week in Epiros
Het blijft gek om op plekken te komen die je zo goed kent van foto’s en verhalen. In het echt nog mooier dan op beeld en elke keer weer een andere indruk. Zoveel groener en levendiger! Alsof je in een schilderij bent gestapt en daar de wildste avonturen beleeft.
Wij hadden drie doelen toen wij onze vakantie boekten: ontdekken, lekker eten en snorkelen. De keuze viel op Epiros met een huurauto voor de hele week. Zo rijden mijn vriend en ik van het vliegveld naar Huize Dimitris, met aan de rechterkant uitzicht op de bergen en aan de linkerkant de kustlijn met een prachtig blauwe zee.
Aangekomen bij de woning worden we ontvangen door de eigenaar, die ons naar onze kamer leidt. Na de korte rondleiding frissen we ons op om te gaan lunchen, want inmiddels hadden we toch wel honger. Via een pad dat aansluit op de tuin zijn we binnen 2 minuten lopen op Valtos Beach. Het is een levendig beeld met uitzicht op de burcht van Parga, dobberende bootjes in het water en verschillende beachbars. We kiezen een iets hoger gelegen tentje met een mooi uitzicht over het geheel.
Na onze eerste lunch in Griekenland zijn we teruggegaan naar het appartement. Moe van de reis wilde ik even gaan liggen, mijn vriend zou mij na een half uurtje wakker maken. Anderhalf uur later schrik ik wakker met naast me een eveneens in slaap gevallen vriend. Inmiddels is het half 5 en hebben we per ongeluk onze eerste en enige siësta gehouden. We willen natuurlijk niet onze eerste dag volledig verspelen, dus maken we ons klaar om naar Ali Pasja te gaan. De burcht is van ver te zien, dus ik was erg nieuwsgierig naar het echte werk ... en wat is het er mooi! Het was een grotere ruimte dan ik had verwacht, met goed bewaard gebleven gangen en verdiepingen. In het echt was het uitzicht dat ik zo goed ken van de foto's zo indrukwekkend dat het moeilijk te beschrijven is hoe mooi het er is.
Huize Dimitris ![]()
De bucht van Parga vanaf Huize Dimitris ![]()
Ali Pasja vanaf Huize Dimitris ![]()
Parga ![]()
Parga ![]()
Parga ![]()
Ali Pasja ![]()
Ali Pasja ![]()
Ali Pasja ![]()
Ali Pasja ![]()
Ali Pasja ![]()
Ali Pasja ![]()
Langs de weg ![]()
Parga ![]()
Parga ![]()
Sugar Bar, Parga ![]()
Perama Cave ![]()
Perama Cave ![]()
Perama Cave ![]()
Perama Cave ![]()
Perama Cave ![]()
Ioannina ![]()
Ioannina ![]()
Ioannina ![]()
Ioannina ![]()
Pita gyros ![]()
Dodoni ![]()
Dodoni ![]()
Dodoni ![]()
Dodoni ![]()
Parga ![]()
Parga ![]()
Onderweg naar de Acheron ![]()
Onderweg naar de Acheron ![]()
Acheron ![]()
Acheron ![]()
Ammoudia ![]()
Ammoudia ![]()
Anthousa ![]()
Anthousa ![]()
Lefkas ![]()
Lefkas ![]()
Lefkas ![]()
Lefkas ![]()
Uitzicht op Paleros ![]()
Faneromenis-klooster ![]()
Faneromenis-klooster ![]()
Faneromenis-klooster ![]()
Faneromenis-klooster ![]()
Faneromenis-klooster ![]()
Yannis Taverne ![]()
Sivota ![]()
Sivota ![]()
Sivota ![]()
Sivota ![]()
Nekromanteion ![]()
Nekromanteion ![]()
Nekromanteion ![]()
Nekromanteion ![]()
Nekromanteion ![]()
Nekromanteion ![]()
Nekromanteion ![]()
Agios Giannakis Beach ![]()
Agios Giannakis Beach ![]()
Pad naar het strand ![]()
Sakis, Parga
Het binnenland in
Na een ontbijt met uitzicht op de dobberende bootjes bij Valtos Beach, gaan we de auto in en op weg naar de Perama Cave.
Binnen wacht ons een indrukwekkend schouwspel. Omringd door stalagmieten en stalactieten in allerlei formaten krijgen we informatie van de gids die de groep begeleidt. De tour duurt ongeveer een 45 minuten en is een ontzettend leuke ervaring. Het temperatuurverschil van binnen naar buiten is groot, dus we besluiten snel door te gaan naar onze volgende stop.
Zo laat ik even later, onder het genot van een drankje, de indrukken van Ioannina op me inwerken. Terrassen met uitzicht op het water en de bergen erachter, pittoreske straten en kleurrijke huizen. Er heerst hier een zekere rust en een aangename sfeer. Nadat we ons drankje hebben opgedronken, hebben we allebei zin in een pita gyros. Mijn vriend zoekt op waar we de beste van Ioannina kunnen krijgen en we gaan verder de stad in. Na een paar minuten komen we aan bij de taverne waar de eigenaren voor de deur zitten. We worden hartelijk ontvangen en met één blik op ons zien ze dat we het warm hebben, dus worden we naar de tweede verdieping gestuurd waar de airco aan stond. We krijgen gelijk drinken aangeboden en onze pita is er ook al snel. Dit is precies wat we nodig hadden, wat was dit lekker!
Nu we weer op volle kracht zijn, hebben we nog een activiteit op de planning staan: Dodoni. Gelegen in een dal met een groene omgeving en overal overblijfselen. Ik vind het theater het mooist. Vanaf het zitgedeelte hadden de mensen vroeger uitzicht op het ‘podium’ met daarachter het bergachtige landschap. Wat een beleving moet dit zijn geweest.
Na deze goed gevulde dag waren de plannen voor het eten niet zo moeilijk, weer naar de Sugar Bar. Gister zijn we hierheen gelopen, maar vandaag zijn we met het taxibootje gegaan. Toen we eenmaal aan boord zaten, hadden we spijt dat we dit niet eerder hadden gedaan. We kwamen aan en werden meteen herkend en met een grote glimlach ontvangen.
Op en over de Acheron
Vandaag ontbijten we bij de Green Bakery, gelegen in een hellende straat, met een charmant terras. Het is modern ingericht, maar toch echt een voorbeeld van het kleinschalige Griekenland. Dit wordt nog duidelijker wanneer er een Pick-up langsrijdt met groenten en fruit in de bak en speakers op het dak. Hij rijdt langzaam rond, terwijl hij omroept wat hij vandaag te koop heeft.
Na ons ontbijt rijden we door naar de Acheron. Bij het informatiepunt kiezen we een tweepersoonskano en worden we naar het startpunt geleid.
Zodra wij op de locatie zijn aangekomen, komt er een jongeman ons helpen. Hij stelt zich voor en vraagt onze namen, maar schrikt bij het horen van “Melchior”. Ik stel voor om het bij “Mel” te laten. Vassilis zegt ons wanneer we wat moeten doen en al snel komen we erachter waar hij onze namen voor nodig had. “Bravo Noa, Bravo Mel!” wordt er om de paar acties geroepen. We doen het goed, fijn! Op de helft roept hij “In a few meters there will be a waterfall of 10 meters. When I say jump, you drop the paddles and you jump out of the boat.” Maar hij kijkt ons lachend aan en het wordt duidelijk dat hij (gelukkig) een grapje maakte. Onderweg komen we wel echt een waterval tegen waar we vanaf varen, deze is hoogstens 2 meter, maar toch ontzettend gaaf. We komen na een halfuur bij onze eindbestemming en zetten de kano's op de kant. Op weg naar het beginpunt is de familie met grote gebaren aan het praten en lachen met elkaar. We konden er niks van verstaan, maar het voelde zo gezellig dat we er nog vrolijker van werden.
Nadat we zijn afgezet, gaan we naar onze volgende stop: ziplinen. Het is de langste zipline van Griekenland en gaat over de Acheron naar de overkant. Nog vol adrenaline van het raften, ga ik als eerst. Wat een ervaring was dit, het voelde alsof ik vloog. Gelukkig heb ik dit kunnen filmen en kan ik hier nog vaak naar terugkijken.
Het is inmiddels half vier en we besluiten door te gaan naar het strand van Ammoudia. Hier hebben we uitgerust op het strand en natuurlijk zijn we het water in gedoken. De allereerste aanraking met zee, dan voelt het echt als vakantie.
Lefkas en de onderwaterwereld
Vandaag een dagje Lefkas. We wandelen een stukje langs de kade en na een heerlijke brunch aan het water, struinen we wat door de gezellige straatjes van Lefkas-stad tot we weer onze auto bereiken. Onze volgende stop is de Nydri-waterval. Door de warmte hadden we al niet echt goede hoop en helaas toen we de bestemming bereikten, werd ons gevoel bevestigd: de waterval staat droog. Nu we hier toch zijn nemen we plaats bij de knusse taverne midden in de natuur, waar je normaal gesproken langs het stromende water zou zitten. We drinken wat en bespreken de rest van de dag.
Zo komen we 40 minuten later aan bij Pefkoulia Beach. We hebben de auto bovenaan geparkeerd en lopen vanaf hier naar beneden, langs de taverne het strand op. Hier komen we uit op een georganiseerd stukje strand, maar we besluiten naar rechts te lopen over een kleine zandduin, met daarachter een prachtig kiezelstrandje zonder faciliteiten. Hier duiken we voor de tweede keer deze vakantie de zee in, dit keer met onze snorkelmaskers.
De eerste keer dat we het water in gingen, merkten we gelijk dat er heel veel vissen zitten die totaal niet bang zijn voor ons. Er kwamen twee nieuwsgierige visjes aan die ons zelfs bleven volgen! Na een paar minuutjes gingen we er even uit om op adem te komen. Nadat ik er weer helemaal klaar voor was, zijn we weer het water ingegaan, iets verder dit keer. Nieuwe vissen en ook steeds grotere. Ik draai me om en kijk daar nou … daar zijn die twee visjes van net weer! Ze bleven weer bij ons, dus hebben we even met ze gezwommen.
Weer even eruit om te rusten en ook om te genieten van de zon. We besluiten om nog een keer het water in te gaan voor we weer terug naar Parga gaan. Melchior zwemt voor mij en na een paar meter weet ik niet wat ik voor me zie gebeuren … hetzelfde visje van net zwemt vrolijk (en snel) achter mijn vriend aan! Ik zwem er achteraan en toen ik hem had weten te bereiken, vertelde ik wat ik had zien gebeuren. We kijken onder water en daar zijn ze weer! Een van hen zwemt helemaal naar me toe en komt zo dichtbij dat ik hem bijna kan aanraken. Dit keer kiezen we ervoor om ze te volgen en met ze te "spelen". We komen uit bij een bodem vol rotsen en wat ik hier toch zie gebeuren … er komen tientallen vissen onder de stenen vandaan om te kijken. Niet bang, niet aanvallend, gewoon kijken. Ik vond dit toch een beetje spannend, dus we zijn iets meer afstand gaan houden. Ik grapte al tegen mijn vriend dat ik geen zin had om vissenvoer te worden! We gaan toch maar weer onze eigen weg en op verdere ontdekkingstocht. Althans, dat dachten we. Een heel stuk verderop terwijl we een grote vis met strepen aan het bewonderen zijn hoor ik mijn vriend zeggen, “Daar is die weer!” Ik draai me om en ja hoor, daar is hetzelfde visje weer. Als we even omhoog gaan, zien we dat we een heel stuk zijn afgedwaald. We zwemmen terug en eenmaal weer op lijn met onze plek besluiten we dat het lang genoeg geweest is. Ik zwaai naar de vis en we gaan het water uit. Dit was een ontzettend bijzondere ervaring.
Een bolletje ijs
We hebben vandaag besloten om een rustige stranddag te houden, dus na onze brunch bij Tango hebben we onze handdoeken op het strand gelegd. De middag was gevuld met zonnen, zwemmen en natuurlijk snorkelen. We besloten dat we ook wel iets wilden doen, dus hebben we een tweepersoonskano gehuurd. Met de kano op het water was het een stuk aangenamer dan bakken in het zonnetje en we zijn een heel eind het water op geroeid. We kwamen onderweg een bootje tegen met daarop een oude man die aan het vissen was. De golven werden hoger en onregelmatiger en we kwamen erachter dat we toch wel ver van de kust af waren. Hoewel ik de onderwaterwereld leuk vind, zou ik hier toch liever niet erin willen vallen. Dus hebben we rechtsomkeer gemaakt en zijn we langzaam weer terug naar het strand geroeid.
Na onze rustdag zijn we in de avond naar Yannis Taverne gereden. Er ligt een parkeerplaats achter de taverne, maar toch moesten we 8 minuutjes lopen. Wij worden onmiddellijk welkom geheten bij de taverne, krijgen een hand en mogen plaatsnemen waar we willen.
Na ons lekkere hoofdgerecht, bestellen we een dessert. Helaas is het er niet meer, maar als we iets anders willen krijgen we een bolletje ijs van het huis erbij. Dat vonden we natuurlijk leuk om te horen en heel klantvriendelijk. Toen ons dessert kwam, lag er geen bolletje ijs op het bord, maar een gigantische bol ijs! Het was alsof ze ons aanvoelden, want dit was heerlijk na zo’n warme stranddag. We hebben hier de hele avond gezeten en gekletst en toen we het eenmaal tijd vonden om terug te gaan hebben we toch even gevraagd of er een kortere weg was. Ja hoor, die was er. Gelijk om de hoek loop je zo de achterkant van de parkeerplaats op! Het eten, de service en de sfeer maken het echt een plekje waar we ooit graag zouden terugkomen.
Als een vis in het water
Eindelijk is het zo ver. Onze bootdag! Hier kijk ik al de hele vakantie naar uit, want mijn droom is om eindelijk een keer zeeschildpadden of dolfijnen te zien.
Nadat we hebben ontbeten bij een van de bakkerijtjes in Sivota, parkeren we de auto en wandelen we naar de kade. Nadat we een duidelijke uitleg hebben gekregen, stappen we in en varen we weg.
Op de boot is het heerlijk vertoeven. De zon op je huid, maar toch verkoeling door het windje. We besluiten een eindje te varen en de omgeving te verkennen vanaf het water. We liggen stil in de buurt van de rotsen en opeens roept mijn vriend “Hé? Een dolfijn, ik zie een dolfijn!”. Dit is wat ik al die tijd al wil zien, maar als ik opkijk is het al te laat. Ik heb hem wel duizend keer gevraagd of hij een grapje maakte, maar helaas voor mij en gelukkig voor hem heeft hij echt een dolfijn gezien. Nadat we een tijdje hadden gewacht of de dolfijn weer iets van zich zou laten zien, zijn we weer verder gevaren. Dit keer zijn we naar het strand van Diapori gegaan, waar twee strandjes tegenover elkaar liggen. Hier hebben we ons anker uitgegooid en zijn we, met snorkelmaskers, het water ingegaan. We zagen meteen dat er veel nieuwsgierige vissen waren en toen schoot me een tip te binnen die ik op kantoor een keer heb gekregen; neem brood mee het water in, dan komen er nog meer vissen naar je toe. We hebben geen brood, maar wel zandkoekjes. Zo zijn we beiden weer het water ingegaan met een koekje. Mijn vriend verbrijzelde het koekje als eerste en er kwamen heel wat visjes aan zwemmen. Toen kwam mijn koekje erbij en binnen een mum van tijd waren we omringd door wel 200 tot 300 vissen. Van groot tot klein, gestreept tot egaal, onder, boven en naast je. We waren in extase, dit was zo ongelooflijk en ik denk dat het het mooiste is wat ik ooit heb gezien.
Als we weer terug zijn, nemen we nog een duik in het zwembad van Dimitris, waar we onze ervaringen met elkaar vergelijken. Ik heb nogmaals gevraagd of het geen grap was, maar helaas was het antwoord nog steeds hetzelfde ... misschien volgend jaar een nieuwe kans voor mij!
Na deze dag vol indrukken besluiten we weer naar de Sugar Bar te gaan. Onze serveerster van de afgelopen dagen verwelkomt ons en we kunnen plaatsnemen op "onze" plekken, zoals zij het noemt. De Sugar Bar is een uitstekende plek voor gezelligheid, cocktails en service, waar ze tevens hun eigen speciale shotje hebben. Ik zal niet teveel verklappen, maar hij is huisgemaakt en het is de moeite waard om zelf te proeven!
Alles in een
De laatste dag is aangebroken en we wilden deze optimaal benutten. We hebben besloten dat we vandaag een samenvatting maken van de vakantie, dus ontdekken, zwemmen en lekker eten. Om deze reden hebben we ervoor gekozen om 's ochtends naar Nekromanteion te gaan in de buurt van de Acheron. Je kan hier fijn een klein rondje maken en nadat we een tijdje hebben rondgelopen, keren we weer terug naar onze auto.
Op naar een klein strandje genaamd Agios Giannakis Beach. Een rustige kiezelbaai met een kleine pop-up bar, waar je alleen met contact kan betalen. Ook hier hebben we gesnorkeld en hebben we weer een koekje meegenomen het water in. Langzaam maar zeker kwamen ook hier veel vissen op af. Er was een jong kind in onze buurt aan het snorkelen, dus heb ik hem met handen en voeten geroepen om te komen kijken. Even later zijn wij het water uit gegaan, dus heb ik de jongen de koekjes gegeven, zodat hij nog kon zwemmen met de vissen.
Toen we eenmaal waren opgedroogd, besefte we ons dat het tijd was om te gaan. Het is tijd om te beginnen aan het minst leuke gedeelte van vakantie, je spullen inpakken om naar huis te gaan. Bij Dimitris aangekomen, zijn we toch nog een laatste keer het zwembad ingegaan, want wat is het water hier lekker.
Nadat we klaar waren met pakken, zijn we op weg gegaan naar Parga. We gaan bij Sakis eten, een ontzettend leuke familietaverne met een prachtig uitzicht over de zee. We hebben hier heerlijk gegeten en nagenoten van alles wat we afgelopen week hebben meegemaakt. Want wat hebben we mooie ervaringen opgedaan en ik kan u zeggen: onze doelen zijn hier zeker bereikt!
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
