Me ton Savva stin Ellada
Mijn naam is Sávvas en voor Ross Holidays reis ik door mijn prachtige land en verwonder ik me over de vele gebruiken, mythes en verhalen. Mijn verwondering deel ik met plezier met u de komende tijd.
Filoxenia
Savvas reist voor ons door Griekenland en schrijft over de leukste en meest bijzondere plaatsen op onze bestemmingen. Zo was hij onlangs op Corfú. Hij belde ons op om zijn laatste ‘avontuur’ te delen en wij willen u dit zeker niet onthouden.
“Wat een plezier om voor Ross Holidays op pad te zijn door mijn land. Ik was onlangs op het natuurrijke Corfú dat ook wel de parel van de Middellandse Zee wordt genoemd. Dat dit eiland bol staat van de Venetiaanse invloeden mag duidelijk zijn. Niet alleen uit zich dit door de bouwstijl, maar ook de aard van de Corfioten is druk en levendig, hun accent is een soort van heel snel en ‘ratelend’ Grieks en ook was ik getuige van een waar spaghetti festival. Maar daarover volgende week meer.
Na een dag van spreken met Corfioten die heel bijzondere verhalen te vertellen hadden, streek ik op een avond neer in een dorp in het binnenland van het eiland. Het was een klein dorp en de enige taverne in het dorp kende een gezellige drukte. Er speelde een band die muziek van het ertegenover gelegen Épiros speelde en toevallig een van mijn favorieten is. Het geluid van de klarinet heeft hierin de boventoon en de melodie is melancholisch. Af en toe werd er zelfs gedanst en het leek me een goed idee om mijn vermoeide lijf hier te laten rusten en bij te laten komen met een overheerlijke maaltijd. Zoveel lokalen vertegenwoordigd op een avond betekende naar mijn idee dat er een goede kok in de keuken moest staan.
Zo gezegd, zo gedaan en ik schoof aan. Ik keek niet vreemd op dat er geen menukaart was maar men de gerechten die men had opsomde. Ik koos een aantal van mijn favorieten uit en bestelde tevens een halve kilo wijn. Zoals u wellicht weet bestellen wij de wijn nooit in liters maar altijd per kilo! Ik liet het me heerlijk smaken en genoot van de muziek en het plezier dat de andere hadden. Niemand besteedde aandacht aan mij, wat mij niet verbaasde. Grieken laten elkaar veelal met rust, zeker als ze elkaar niet kennen.
Nadat ik de laatste schaaltjes had geleegd en de karaf wijn de bodem liet zien, wenkte ik de ober en vroeg hem om de rekening. Na een avond van genot en plezier lachte de ober me vriendelijk toe en zei dat ik Giorgos maar moest bedanken. Ik keek hem vragend aan en snapte niet wat hij bedoelde. Giorgos bleek de vader van de dopeling van die dag te zijn. Om een lang verhaal kort te houden, ik was aangeschoven bij een doopfeest en had zonder het te weten meegegeten van de feestdis! U snapt dat ik met het schaamrood op mijn kaken zat te kijken en Giorgos mijn excuses heb aangeboden. Hij wilde hier niets van weten en zei me niet aan zijn filoxenia te twijfelen.”
Deel met vrienden of reisgenoten
Deel met vrienden of reisgenoten
