Wandelen in Pilion: ontdekken en bewonderen

Geluk bij een ongeluk

We zouden vanuit Drakeia de wandeling beginnen. Veel regen maakte de kalderimi’s spekglad. Zelfs de oprichter van Ross, Stefanos Stefanou, maakte zich zorgen en belde hoogstpersoonlijk met onze gids Nikos. Die is voor geen kleintje vervaard en stelde Stefanos gerust: “Hollanders zijn gewend om in de regen te lopen”. Nou, liever niet in mijn vakantie! Vanwege het slechte weer koos Nikos ervoor te starten in het bergdorpje Agios Lavrentios. Een geluk bij een ongeluk: wat een leuk, authentiek bergdorpje met zo’n stereotiep plein. En wat een sfeer in de taverne! Een prachtige mix van een bruin café, zoals wij dat in Nederland kennen, maakt samen met een winkeltje een historische huiskamer. Is het vintage of retro?

We begonnen te wandelen in een heerlijk frisse, groene omgeving. Onwaarschijnlijk hoeveel kleuren groen er toch in de lente in de ontluikende natuur te zien zijn, indrukwekkend. De kalderimi’s oplopen en afdalen is altijd leuk, wij wandelen ze nu recreatief, maar het waren de verbindingspaden tussen de dorpen met net genoeg ruimte voor een beladen ezel. Gelukkig doemen er ook verende bospaden op, dan kun je lopen combineren met kijken en praten. Want Nikos heeft veel te vertellen.

Verwacht van mij niet dat ik feitelijk en chronologisch door vier wandeldagen ga. Wat mij is bijgebleven is prachtige natuur. En interessante cultuur/historische elementen. Je wilt rondkijken, maar de wandeling vergt ook concentratie, je loopt op kalderimi’s.

Door een enthousiaste medeloper stonden we onderweg ook regelmatig stil bij al dan niet bekende planten en bloemen. Die werden bijna wetenschappelijk in kaart gebracht door een digitaal determineer programma. Zo wordt een wandelarrangement niet alleen maar meters maken en kijken waar je je voeten neerzet.

Waan jezelf in een natuurfilm

In Tsagkarada bewonderen we aan het begin van de wandeling, uiteraard op het dorpsplein, eerst de 1000 jaar oude Plataan. Daarna betreden we een maagdelijke omgeving. Door het vocht duiken wij ‘nevelwouden’ in. Sluiers mist trekken door een mysterieus ‘deep forest’. Wat een belevenis, je hebt het gevoel in een prachtige natuurfilm rond te lopen. Geen geluid, hooguit wat krakende bergschoenen, wij zijn muisstil, onder de indruk van onze omgeving.

Onze bevlogen gids Sonya maakte met haar enthousiasme en prettige begeleiding het plaatje compleet.

De gecompliceerde berg Olympos

De wandeling over de Olympos. Wat had ik thuis graag verteld ‘dat ik de Olympos heb bedwongen’. Maar voor ons recreatieve wandelaars is de top niet haalbaar. Daar ligt in de lente overigens nog sneeuw.

De Olympos is een gecompliceerde berg, met verschillende pieken. Wij beginnen op 860 meter bij het indrukwekkende klooster Dionysos waar het kerkje al in oorspronkelijke stijl is gerestaureerd. Een aanzet is gegeven de kerkgebouwen en de mooie gewelfde galerijen waaraan de cellen van de monniken lagen, verder af te maken. Wij dalen de Enipeas-kloof af, dat betekent niet dat wij alleen maar gaan afdalen. Het pad gaat op en neer, 700 m omhoog en 1250 m omlaag. Het is een lekker intensieve wandeling.

We hadden uren door willen gaan

Chania – Portaria. Op het verkeerde been gezet door het aantal wandeluren! Net nu we er lekker inzaten, was dit een mooie, maar voor ons (veel) te korte wandeling. Wij hadden nog uren door willen wandelen. En misschien oneerbiedig, maar die dag heb ik iets teveel van de bewoonde wereld gezien. Laat mij maar dwalen in het sprookjesboek Pilion.

Het waren vier geweldige wandeldagen: dank jullie wel Nikos en Sonya voor de fijne begeleiding. Ook dank aan Kostas voor zijn prettige aanwezigheid.

Mevrouw en meneer Van der Wel, Pilion