Arcadische bergdorpen op de Peloponnesos
Het prachtige landschap, de rijke geschiedenis en de traditionele architectuur van de Arcadische bergdorpen dreigden in de vergetelheid te raken totdat ze opnieuw ontdekt werden. Een reis langs deze dorpen levert een schat aan nieuwe indrukken op.
Dimitsana
Hoog boven de Lousios-kloof, op een steenworp van het Mainalos-gebergte, ligt Dimitsana: een van de meest karakteristieke dorpen van Arcadië. Wie goed luistert, hoort hier in de verte de wildstromende Lousios-rivier, een bijna buitenaards geluid dat voor de inwoners niet meer dan een vertrouwde achtergrondmuziek vormt. Het dorp strekt zich uit over twee heuvels en wordt gekenmerkt door een traditionele architectuur waarin steen en hout de hoofdrol spelen. Een wandeling door de nauwe geplaveide straatjes neemt u mee terug naar het rijke verleden van het dorp en leidt u langs de bijzondere torenhuizen en andere historische gebouwen. Veel van deze gebouwen en monumenten zijn voorzien van kleine informatieborden en bij het informatiecentrum van het dorp vindt u plattegronden en aanbevolen routes. Beslist een bezoek waard is de historische bibliotheek met zeldzame geschriften en historische voorwerpen, waaronder het zadel van het paard van de beroemde Griekse vrijheidsstrijder Papaflessas.
Even buiten het dorp ligt het waterkrachtmuseum, een klein maar goed georganiseerd museum. In authentieke ruimtes worden hier met behulp van audiovisueel materiaal historische ambachten getoond waarbij men gebruik maakte van waterkracht. In de omgeving van het museum zijn nog diverse sporen uit het verleden zichtbaar en u ziet hier onder andere het mechanisme van de watermolen waarmee buskruit werd geproduceerd. Tijdens de Griekse onafhankelijkheidsstrijd was Dimitsana een van de belangrijkste leveranciers van buskruit en een deel van het museum is gewijd aan de belangrijke rol van het dorp tijdens de onafhankelijkheidsstrijd.
Iets verder van Dimitsana maar beslist de moeite waard, is het hoog in de rotsen genestelde Timiou Prodromou-klooster. Dit klooster stamt uit de 16e eeuw en in de kerk van het klooster zijn prachtige oude muurschilderingen te zien. Het klooster is nog in gebruik en bij aankomst wordt u hier door de monniken gastvrij ontvangen met een glas water en ‘loukoumia’ (Turks fruit). Wandelliefhebbers kunnen vanaf het klooster een bijzonder mooie route door de Lousios-kloof volgen naar onder andere het Filosofou-klooster.
Stemnitsa
Stemnitsa ligt op een hoogte van 1100 meter en heeft zijn naam te danken aan de bosrijke omgeving. De naam Stemnitsa komt namelijk uit het Slavisch en betekent zoveel als schaduw- en bosrijke plaats. Het dorp heeft nog altijd de uitstraling van een aristocratisch verleden en was vroeger een belangrijk centrum voor goud- en zilversmederij en metaalbewerking. De lokale ambachtslieden stonden bekend om de prachtige handgewerkte sieraden en door hen kunstig bewerkte kerkklokken waren tot zelfs in Oost-Europa terug te vinden. De vakschool heeft tot op vandaag nog leerlingen en bevindt zich in het hart van het dorp in een gerestaureerd herenhuis uit 1926. De hoofstraat van het dorp leidt naar het kleine dorpsplein met een mooi uitzicht op de hoge klokkentoren van de Agios Giorgios kerk. Voor u echter aanschuift bij een van de tavernes of cafés op het plein is het de moeite waard het dorp wat beter te ontdekken. Bewonder de imposante heren- en torenhuizen, dwaal door de nauwe steegjes met de stenen bogen, bezoek het volkenkundig museum of neem het pad naar de hoger gelegen bron met de naam ‘Mana tou Nerou’ (moeder van het water). En houdt u van zoetigheid, vergeet bij vertrek dan niet wat ‘amygdalota’ mee te nemen, een lokale specialiteit die van amandelen wordt gemaakt.
Langadia
Gelegen tegen een steile berghelling van het Mainalos-gebergte lijkt Langadia boven het dal van de Touthoa-rivier te hangen, iets wat deze traditionele nederzetting de bijnaam van ‘het hangende dorp’ opleverde. Het omringende landschap met dichte bossen en stromend water maakt het indrukwekkende plaatje compleet en het is bijna niet voor te stellen hoe hier in de Oudheid, lang voor het ontstaan van het dorp, de weg naar Olympia liep. Bij een eerste blik op het dorp valt direct het kunstige gebruik van steen op: huizen, kerken, bruggen, scholen en fonteinen, alles lijkt uit steen te zijn opgetrokken. De ‘Langadia-bouwers’ stonden tot ver buiten de Peloponnesos bekend om hun vakmanschap en het is aan hen te danken dat het dorp zijn oorspronkelijke karakter heeft weten te behouden. De hoofdstraat verdeelt het dorp in twee gedeeltes: Pano Machalas (het gedeelte boven de weg) en Kato Machalas (het gedeelte onder de weg). Deze gedeeltes hebben onderling een hoogteverschil van bijna 500 meter en worden door brede trappen met elkaar verbonden. Het is een hele klim, maar onderweg is veel te ontdekken en op een van de hoogste punten van het dorp kunt u bij goed weer zelfs Zakynthos en Kefalonia zien liggen. Bezoek het voor het publiek opengestelde herenhuis van de Griekse vrijheidsstrijder Deligianni, bewonder de Taxiarchon-kerk uit 1808 (deze werd volgens de overleveringen in slechts 40 dagen gebouwd) en laat alle indrukken even op u inwerken op het gezellige dorpsplein met de platanen. Sluit uw ontdekkingstocht af met een tsipouro of de beroemde loukoumades (een soort kleine Griekse oliebollen, meestal geserveerd met honing) in het authentieke ‘Aroma’. Het decor van deze knusse all-day familieonderneming doet binnen aan een kruidenierswinkel denken en aan de tafels buiten heeft u een prachtig uitzicht op de omliggende bergen.