Kanaal van Korinthos

Zes bruggen overspannen het Kanaal van Kortinthos. Als u eroverheen rijdt, heeft u niet eens in de gaten wat voor indrukwekkend schouwspel zich onder u bevindt. Het is dan ook het beste om dit kanaal vanaf beneden te bekijken en te zien wat men hier gemaakt heeft.

Het kanaal is een gegraven waterweg en vormt de scheiding tussen het vasteland van Griekenland en de Peloponnesos. Het verbindt de Golf van Korinthos met de Saronische Golf. Het kanaal is ruim 6 kilometer lang, 23 meter breed en ongeveer 8 meter diep. De rotswanden aan weerszijden meten maar liefst 70 meter hoogte. Ooit was het een spektakel om te zien hoe grote zeeschepen door het kanaal manoeuvreerden, slechts enkele centimeters aan beide kanten speling overlatend tussen het schip en de rotswanden. Tegenwoordig wordt het kanaal alleen nog gebruikt door middelgrote en kleine schepen, vanwege verbeterde technische mogelijkheden van de schepen.

De zuidkaap van de Peloponnesos werd in vroeger tijden gevreesd door de schippers. Het stormde er vaak en de vele rotsige uitlopers maakten dat ze er in een grote boog omheen moesten varen. Dit kostte niet alleen veel tijd, maar zorgde ook vaak voor schipbreuk. Om dit gevaar te omzeilen, werd de vracht daarom liever daar waar de landengte het smalst is, uitgeladen. Vervolgens werd de vracht met ossenwagens over een soort van spoor getrokken en aan de andere kant weer geladen. Restanten van deze spoorlijn zijn nog op sommige plaatsen zichtbaar. De positie van Kortinthos werd door deze actie van groot belang en de stad floreerde welig.

Er ontstonden al vroeg plannen om de landengte te doorklieven en hier een vaarweg van te maken. Er zijn bewijzen dat de despoot Periander (6e eeuw v.Chr.) de eerste was dit hiertoe daadwerkelijk een poging toe ondernam. Toen hij het orakel van Delphi om raad ging vragen of hij hier goed aan deed, kreeg hij daar een negatief advies en stopte hij zijn pogingen. Verschillende heersers probeerden de komende eeuwen om dit uit te werken, echter steeds stuitend op problematiek die niet op te lossen bleek. De Romeinse keizer Nero beschikte over voldoende wilskracht hier toch een begin te maken met het graven van het kanaal. In 66 n.Chr. werd de eerste schop in het zand gestoken en liet hij 6000 dwangarbeiders aan beide kanten beginnen met het werk. Aan de ene kant vorderde het werk tot 2 kilometer en aan de andere kant tot 1,5 kilometer. Toch werden de werkzaamheden op dat moment gestopt omdat zij opnieuw het probleem van hoogteverschil tegenkwamen en hier geen manier konden bedenken dit te vereffenen.

In 1882 werd het werk hervat en met Frans geld werd het kanaal gerealiseerd. Het was klaar in 1893. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de doorgang door diverse explosies geblokkeerd en bleef gesloten tot na de burgeroorlog. In 1949 kon het kanaal weer gebruikt worden voor de scheepvaart.
Als u over het kanaal rijdt, ziet u het kanaal beneden aan u voorbij gaan. Het is daarom beter om het kanaal te bekijken vanaf Isthmia. Daar heeft u een goede kijk op alles. Hier zijn ook enkele restanten te bezichtigen van de oude stad.