Kloosters

Dat religie een grote rol speelt in Griekenland is een bekend gegeven. Ook op Chios zijn diverse kerken en kloosters die een bezoek meer dan rechtvaardigen. Onderstaand een aantal kloosters op een rijtje.

Agía Markélla-klooster
Een van de heiligen die op Chíos geleefd heeft is Agía Markélla. Ze is geboren in de 14e eeuw in Volissós en is daar tevens opgevoed. Haar moeder was een christen, maar haar vader was een heiden. Haar moeder overleed al op jonge leeftijd, maar niet voordat ze Markélla had geleerd de wegen van God te bewandelen. Markélla bestudeerde de bijbel en was vaak in gebed. Zij groeide op tot een mooie, jonge vrouw en haar vader begon verlangens naar haar te koesteren. Rond haar 18e verjaardag was Markélla zo bang voor haar vader dat ze uit huis vluchtte de bergen in waar ze zich verstopte in de struiken. Zij werd echter gevonden door een herder die direct haar vader informeerde over haar schuilplaats. Vader vertrok naar de plek en probeerde zijn dochter over te halen terug te komen. Markélla had hier echter geen trek in en haar vader stak de bosjes in brand om haar eruit te krijgen. Het meisje kwam uit de struiken en rende vervolgens naar de rotsen aan zee. Tijdens haar vlucht richtte haar vader zijn pijl en boog op zijn dochter en verwondde haar met zijn schot. Gewond en geveld bad ze tot Jezus en verzocht hem de rots te openen zodat ze hierin kon verdwijnen. De rots opende zich voor haar, waarop Markélla in de rots stapte. Helaas bleek de opening niet diep genoeg te zijn en stak haar hoofd boven de opening uit. Haar vader vond haar zo, onthoofde haar en gooide haar hoofd in de zee. In plaats van dat het in zee stortte, zweefde het richting het stramd van Kómi, niet ver hiervandaan. Jarenlang kon men het hoofd niet vinden, totdat de bemanning van een Italiaans marineschip op een dag uit de verte een helder licht uit de zee zagen komen. Toen ze dichterbij kwamen zagen ze een hoofd in de zee drijven omringd door brandende kaarsen. Ze begrepen onmiddellijk dat dit een wonder was en brachten het terug naar Chios.

Tot op vandaag de dag is op 22 juli het bloed op de rotsen waar Agía Markélla neergeschoten werd, te zien. Ook komt er heilig water uit de rotsen. In de baai van Agía Markélla is ter nagedachtenis een tempel gebouwd en aan haar gewijd op nog geen twintig meter verwijderd van de plek waar ze overleed.

Men gelooft dat de icoon van Agía Markélla een wonder is. Ieder jaar op 22 juli wanneer haar nagedachtenis gevierd wordt, begint de zee te koken zodra de ceremonie begint en het stopt met koken zodra de dienst wordt beëindigd. Een panigíri volgt waar niet alleen de inwoners van Chíos aan deelnemen maar waar men vanuit heel Griekenland naar Chios komt deze panigiri bij te wonen en om wat van het heilige water dat uit de rotsen in zee stroomt, op te vangen. Al op 21 juni gaat men te voet vanuit Chios-stad naar het klooster van Agía Markélla dat 6 kilometer van Volissós in het noorden van Chios ligt. Agía Markélla is tevens uitgeroepen tot beschermheilige van het eiland Chíos.

Moní Taxiarchón
Dit klooster ligt bij het dorp Nénita en is gebouwd in 1305 door een non Kséni. Dit klooster is gewijd aan de heilige Panagía (= Heilige Maagd Maria) en bood destijds plaats aan 87 nonnen.

In het jaar 1306 heeft de monnik Parthenios uit de Pelopónnesos een icoon gemaakt van Taxiárchis, die hij vervolgens, vanuit de Pelopónnesos in zee gooide. Hij sprak de woorden: “ga waar je wilt gaan”. De icoon heeft de Egeïsche zee overgestoken en werd door vissers gevonden bij een strand in de buurt van het dorp Thymianá. Men besloot om de icoon aan hun kerk te schenken die op dat moment zo goed als klaar was. Een van de bouwers van deze kerk zag in zijn droom een jonge man, die hem vertelde dat hij naar Nénita wilde gaan. De bouwer besteedde hier geen aandacht aan, maar die avond zag hij weer dezelfde droom. Ook nu besteedde hij hier geen aandacht aan. De derde nacht verscheen de jonge man weer in zijn dromen en zei met boze stem: “Morgen gebeurt er iets met je, maar je zult niet gewond raken”. De volgende dag viel de bouwvakker van zijn ladder, maar was zoals de droom voorspelde, niet gewond. Hij vertelde aan zijn omgeving over zijn dromen. Men besloot hierop de icoon niet naar Thymiana te brengen maar naar Nénita. Op het moment dat de bouwer zijn derde droom had, had een non van het klooster van Nénita een soortgelijke droom over een jonge man die vertelde dat hij morgen thuis zou komen en dat alle nonnen buiten moesten staan om hem te verwelkomen. Dus de volgende morgen gingen alle nonnen naar buiten en wachtten op de icoon. Toen zij in de verte de groep zagen aankomen waren ze bang dat het piraten waren. Echter, dichterbij gekomen, zagen de nonnen de icoon. Zij plaatsten de icoon aan de rechterkant van de tempel, naast dat van Jezus Christus. De volgende dag vonden zij de icoon terug aan de linkerzijde, vóór de icoon van de Heilige Maagd Maria. Ze verplaatsten de icoon weer terug, maar de volgende morgen stond deze weer aan de andere kant. Zij begrepen dat het de wil van de Heilige was en lieten ze de icoon staan. Er was geen water in de buurt waar het klooster. Daarom lieten de nonnen een put bouwen. Er werd een diep gat gegraven, maar helaas zonder het resultaat van water. De non Kseni vroeg hen vervolgens om haar met een touw om haar middel in de put te laten zakken. Terwijl zij een kruis en het icoon in haar handen hield, groef ze drie keer en riep: “In naam van de vader, de zoon en de Heilige Geest” en de put vulde zich met water. Tot de dag van vandaag is de put nog altijd gevuld met water, terwijl andere putten op het eiland droog staan.

In 1881 zijn 46 nonnen gestorven ten gevolge van een aardbeving, die veel schade aan het klooster veroorzaakte. Dit wordt nog steeds herdacht door de nonnen.

Néa Moní
Dit klooster is gebouwd halverwege de 11e eeuw op de plek waar drie monniken, Iosif, Nikitás en Ioánnis, de icoon van de Heilige Maagd Maria in een brandende struik vonden. Hoewel de vlammen eromheen sloegen, bleek de icoon niet te zijn verbrand. De locatie tussen de hoge bomen, de architectuur in een achthoekige vorm en de prachtige iconostase van mozaïek hebben ervoor gezorgd dat dit klooster op de werelderfgoedlijst van UNESCO is komen te staan.

In 1822 tijdens de Turkse bezetting vluchtten veel vrouwen en kinderen naar dit klooster om uit handen te blijven van de Turken. Er vond een enorm bloedbad plaats en helaas zijn de meesten van hen vermoord. Zo ook de 600 monniken van het klooster. Binnen de muren van het klooster staat een kapel, het knekelhuisje, waar nog steeds beenderen liggen van de slachtoffers die omkwamen.

De wonderbaarlijke icoon van de Heilige Maagd Maria is aan de rechterkant van de Heilige poort van de tempel. Op deze kleine icoon staat María afgebeeld zonder dat ze Jezus in haar armen hield, zoals op de meeste iconen het geval is. Het klooster viert haar naamdag op 23 augustus.