De wijnen van Limnos

Veel inwoners van Limnos werken in de landbouw sector. Een van de belangrijkste en bekendste producten van het eiland is wijn. Druivengaarden spreiden zich uit over het gehele eiland, maar groeien het beste in het binnenland waar ze beschermd worden tegen de noordenwind.

Gebieden als Myrina, Moudros, Nea Koutali, Agios Dimitrios en Atsiki bieden gunstige omstandigheden voor de druif. Jaarlijks vindt in september de druivenoogst plaats. Van de kalampaki, een zwarte druif die oorspronkelijk uit Limnos komt, werd de eerste wijn op het eiland gemaakt. De kleine druif is niet eetbaar en wordt alleen gebruik voor deze wijn.

De wijnmakerij nabij de luchthaven, Ktima Chatzigeorgiou was de eerste privé wijnmakerij. In de moderne makerij werd de bekende Muskaat van Alexandria wijn ontwikkeld. Hierdoor werd de interesse gewekt van lokale ondernemers waardoor er nu diverse wijnmakerijen gevestigd zijn op het eiland. In het dorp Pedino kan men een bezoek brengen aan de oude wijnmakerij Kremmydas. Tevens kan men hier wijn en raki proeven. Enkele kilometers van Myrina vindt men de moderne wijnmakerij Savvoglou – Tsivolas. Hier krijgt men een kijkje in het productieproces van wijn maken tot het eindresultaat.

Gouves
In Repanidi, een dorp in het midden van het eiland, vormen gaten afgedekt met steen of glas langs de kant van de weg een bijzonder aanzicht. Deze gaten zijn in vroeger tijden gemaakt, toen men er per toeval achter kwam dat in dit bepaalde deel van het dorp de rotsgrond zacht was. Ook in het 3 kilometer verder gelegen dorp Romanou zijn gouves, maar deze zijn voornamelijk in privébereik. Slechts enkelen zijn langs de openbare weg te vinden. Men had destijds weinig geld voor wijnvaten en kreeg het idee in deze grond kuilen te maken waarin wijn gemaakt kon worden. Het woord gouves is afgeleid van gouva, wat kleine gaten in de grond betekent. Echter kan in sommige gouva maar liefst 500 liter opgeslagen worden. Ieder gezin in het dorp had de verantwoordelijkheid over een gouva. Men bracht de geoogste druiven naar deze plek waar ze werden gestampt en het sap werd in de gouves gegoten. Het gat werd afgedicht met een zware steen, stro en aarde. De warmte van het vulkaanlandschap zorgde voor de juiste temperatuur voor de gisting. Afhankelijk van hoe sterk de wijn moest worden duurde dit gistingsproces tussen een week en 40 dagen. Hierna werd de wijn eruit gehaald en de wijn was klaar voor consumptie.