Methoni

Methoni is gelegen in het zuidoosten van de linker ‘vinger’ van Peloponnesos, het westelijk schiereiland. Dankzij de strategische ligging op de zeeroute van Venetië naar de Oriënt, ontwikkelde Methoni zich tot een handelscentrum en kende grote welvaart.

Deze gunstige locatie zorgde echter ook voor aanvallen van buitenaf en zowel de invloeden van de Venetiaanse als van de Ottomaanse overheersers zijn nog altijd zichtbaar in Methoni. Het meest indrukwekkende overblijfsel is de Venetiaanse vesting, maar ook de Bourtzi en de Venetiaanse put op het Sygrou-plein zijn voorbeelden hiervan.

Korte geschiedenis
Nadat de Venetianen in 1204 hun heerschappij in Methoni vestigden, veranderde de stad al snel in een belangrijk handelscentrum en levendige tussenstop op de route tussen Venetië en het Heilige Land. De stad werd toen Modon genoemd, een naam die tot in de 19e eeuw in gebruik bleef.

Een belegering door de Ottomanen maakte in 1500 tijdelijk een einde aan de Venetiaanse overheersing, maar in 1686 wisten de Venetianen de stad opnieuw in handen te krijgen. De Ottomanen gaven echter niet op en veroverden de stad opnieuw in 1715. Een periode van verval brak aan en in dagboeken van reizigers uit die tijd lezen we over een verlaten, aan zijn lot overgelaten gebied.

Nadat de Griekse onafhankelijkheidsstrijd in 1821 was uitgebroken, werd de stad door Griekse opstandelingen meerdere malen zonder succes belegerd. Pas in 1828 werd de stad met behulp van Franse troepen bevrijd.

De vesting van Methoni
Methoni werd in de 12e en 13e eeuw versterkt door de Venetianen, wat resulteerde in de bouw van een vesting. Ondanks dat slechts een deel nog overeind staat, is het nog altijd een indrukwekkend bouwwerk. De burcht wordt aan drie kanten door de zee omringd en vormt qua oppervlakte de grootste Venetiaanse burcht van het Middellandse Zeegebied. De oostzijde van de muren bereikten vroeger ook de zee. Tegenwoordig ligt er voor een groot gedeelte een lang strand voor. Parallel aan de oostelijke muur, tot aan rotseiland waar de Bourtzi ligt, bevond zich een pier. Dit is de plek waar een kleine versterkte haven werd gevormd. De muur werd ook aan deze kant versterkt met torens. Een indrukwekkende stenen brug met 14 bogen geeft toegang tot het binnenste van de burcht. Hier zijn nog de overblijfselen van diverse bouwwerken te zien, waaronder restanten van Turkse baden.

Bourtzi
Aan de zuidkant van de burcht geven de gerestaureerde ‘zeepoort’ en een stenen brug toegang tot het kleine rotseiland waarop het meest bekende en fotogenieke gedeelte van de burcht, de Bourtzi, is gelegen. Het gaat hier om een achthoekig verdedigingswerk met een achthoekige toren dat er pas later in de 16e eeuw door de Ottomanen werd bijgebouwd. Door de tijd had deze toren verschillende functies die varieerden van uitkijkpost om de ingang van de haven te bewaken, vuurtoren, gevangenis en toevluchtsoord voor de bewoners in tijden van belegering. De bewoners van Methoni zeggen dat wanneer de winterwind de muren van de vesting raakt, men het geschreeuw van de gevangen kan horen die ten onrechte zijn gedood in de Bourtzi.

Methoni
Behalve een bezoek aan de vesting en de Bourtzi is het een plezier om door de straatjes van het huidige Methoni te dwalen. Dit gedeelte werd pas na de bevrijding in 1828 gebouwd onder leiding van de Franse generaal Maison. In tegenstelling tot vroeger, ligt het stadje nu buiten de vestingmuren en het werd volgens een rechthoekig stadsplan gebouwd. De huizen aan de hoofdstraten van het stadje waren bestemd voor de welvarende inwoners. Ze bestaan uit twee verdiepingen en zijn voornamelijk uit steen opgetrokken, met hier en daar elementen van hout en ijzer. De minder gestelden moesten het doen met lage, kleine huisjes in de nauwe steegjes die de hoofdstraten met elkaar verbinden. Met de gekleurde deuren en luiken en tuintjes zijn deze overigens zeker een kijkje waard.

Catacomben van Agios Onoufrios
Iets ten noorden van Methoni liggen de catacomben van Agios Anoufrios, een uniek voorbeeld van een vroeg-Christelijke begraafplaats. Het gaat hier om een complex van in de rotsen uitgehouwen kamers en graven die tot in de 6e eeuw in gebruik waren. Later, in de 12e en 13e eeuw, vonden kluizenaars hier hun toevlucht. Door de tijd werd een gedeelte van het complex verwoest door onder andere de Venetianen die het materiaal gebruikten voor de bouw van de vesting in Methoni. Van het intact gebleven gedeelte van het geheel wordt aangenomen dat het later dienst deed als een aan de heilige Onoufrios gewijde kerk. De op de rotswanden aangebrachte fresco’s zouden hiervan getuigen.

Tot slot mag een bezoek aan het mooie strand ook niet ontbreken aan een dagje Methoni. Het mooiste moment van de dag is net voor zonsondergang. De zon zakt langzaam achter de ruïnes in de zee en biedt een betoverend aanzicht.