Het meer van Plastiras

Als u nog nooit van dit meer heeft gehoord, is dat niet vreemd. Deze verborgen parel in het binnenland van Griekenland redelijk onbekend bij buitenlanders. Het zal u dan ook niet verwonderen dat u hier voornamelijk Grieken tegenkomt als u het meer met de omliggende dorpen bezoekt. Vanuit Pilion is het een rit van tweeënhalf uur. U kunt er natuurlijk ook een nachtje blijven slapen. Want het meer geeft in de ochtenduren een haast magische blik.

Bij de eerste aanblik van het meer van Plastiras, zult u niet geloven dat dit meer is aangelegd en dat niet de natuur voor dit prachtige meer verantwoordelijk is. Omringd door een haast idyllische schoonheid van bergen en natuur, vormt het meer in het dal een blikvanger, vanaf welke kant u het ook bekijkt. Het meer is 4 kilometer breed en 14 kilometer lang, heeft een oppervlakte van 23 km2 en een omtrek van 55 kilometer. De maximale diepte is bij de dam en meet 60 meter.

Het meer is vernoemd naar de maker van het meer generaal Nikolaos Plastiras. Officieel heet het Tavropos bassin, naar de gelijknamige rivier waaruit het meer is ontstaan. Na een van de vele overstromingen die een enorme ravage achterliet, besloot de generaal, afkomstig uit deze regio, een oplossing te bedenken. Hij wilde het vele water van de regelmatig overstromende rivier te gebruiken en er een positieve wending aan geven. Hij startte met zijn plan in 1925 om het dal af te sluiten met een dam en zo het water te verzamelen in een bassin, het huidige meer van Plastiras. Toen het project in 1959 ten einde kwam, was de generaal niet meer in leven en kon hij helaas het resultaat van zijn idee niet meer aanschouwen.

Tegenwoordig voorziet het water van het meer de waterkrachtcentrale van een groot elektriciteitsbedrijf, is het verantwoordelijk voor de watervoorziening van de stad Karditsa en 38 kleinere steden en dorpen in de regio en wordt het gebruikt voor de irrigatie van de Thessalische vlakte.

Maar bovenal is het vooral een prachtige omgeving die in alle seizoenen weet te bekoren. De lente met al het frisse groen en het heldere water, de zomer met een meer dat uitnodigt voor een duik of een tocht met de waterfiets, de herfst met een veelvoud aan kleuren en de winter met de toppen en helling volop in de sneeuw.

Langs de oevers van de westkant loopt een weg waarbij u steeds verrast wordt door de mooie uitzichten op het meer. De stilte is hoorbaar en de kleuren verblinden u voortdurend. Er zijn enkele dorpen die tegen de hellingen lijken geplakt. Neochori is een van de dorpen waar de tavernes en enkele hotels zorgen voor een aangenaam verblijf. Volgt u de kustweg in zijn geheel, dan komt u bij de punt van het meer, vanzelf bij de dam. Deze dam is 220 meter lang en overbrugt de beide oevers. Waar aan de ene kant het water reikt, is aan de andere kant de droge rivierbedding. Voor vele vogels een thuis en zij kwetteren er dan ook vrolijk op los.

Aan deze kant van het meer bevindt zich na een afslag, hoger tegen de hellingen een uit de 15e eeuw daterend klooster. Dit is het klooster van Panagia Pelekiti, een klooster, dat momenteel niet meer bewoond is. Het is geopend voor publiek en een oude dame uit het dorp onderhoud het klooster. U zult haar zeker tegenkomen waar zij met plezier in het Grieks haar verhaal aan u vertelt. Pelekiti betekent uitgehouwen in rots. Volgens de overlevering heeft het klooster de naam te danken aan het advies van de heilige Maagd Maria, het klooster te bouwen op de verticale rots. Het gereedschap wat hiervoor volgens haar gebruikt moest worden, was van hout.

Het klooster ligt op een hoogte van 1400 meter, op de rand van een steile helling, met schitterend uitzicht over de hellingen en het dal van de Agrafa-berg. Niet alleen de architectuur is bijzonder, deels uitgehouwen in de rotswand, maar ook de unieke fresco’s vormen een schitterend schouwspel. Er zijn twee kapellen; een gewijd aan de Hemelvaart van Christus met fresco’s uit de 1654, en de andere gewijd aan Panagia Faneromeni met fresco’s uit 1666. Beide kapellen hebben een iconostase met bladgoud.

Gedurende de Ottomaanse overheersing was het klooster een ontmoetingsplaats voor dieven en gewapende rebellen. De monniken speelden een heldhaftige rol bij de bevrijding van het Turkse juk. Daarna verlieten de monniken het klooster en kwam het in verval. In 1990 is het geheel in ere hersteld en bleken er de overblijfselen van grote waarde.

Er zijn verschillende dorpen tegen de hellingen van het omliggende gebergte. Traditie en het leven van alledag zijn de belangrijkste kenmerken. Vanuit het dorp Mesenikolas, ook wel het balkon van Thessalie genoemd, heeft u schitterend uitzicht richting Pilion en de hoogste berg van Griekenland, de Olympos. Breng zeker ook een bezoek aan Kerasia, Neochori en Morfovouni.

Behalve waterfietsen en zwemmen, nodigt het gebied ook uit voor het maken van wandelingen, een tocht te paard of een fietstocht.