Het eiland Tinos is het volgende Cycladische eiland dat wij graag aan u willen presenteren. Het is net onder Andros gelegen en daarom bijna voor de hand liggend het te combineren. Zo dichtbij elkaar gelegen, maar toch zo verschillend. Beide eilanden hebben elk hun eigen charme. Ze steken elkaar duidelijk naar de loef wat hun schoonheid betreft. Ook voor Tinos geldt dat alleen een bezoek aan dit eiland u van een mening hierover kan voorzien.

Het eiland Tinos

Zoals al eerder aangegeven, behoort ook Tinos tot de Cycladische eilanden en ligt direct onder Andros. Het eiland heeft een oppervlakte van 195 km² en is hiermee het derde grootste eiland van deze groep. Niet alleen het landschap is hier prachtig, maar ook de sfeer van dit eiland zal een ieder zeker doen verbazen. Het eiland is bij de Grieken bekend vanwege de religieuze waarde. De stad is een komen en gaan van boten met alle drukte van dien. In het weekend is de dienst in de Agía Panagía-kerk en op enkele data zijn er bedevaarten. Later meer over de kerk.

Er zijn tekenen van bewoning gevonden op Tinos waarvan de oorsprong teruggaat tot de Archaïsche tijd. De Ioniërs waren de eerste bewoners van Tinos. Het was ook in vroeger tijden reeds een religieus centrum. Volgens de mythologie redde Poseidon, de god van de zee, het eiland van een slangenplaag. Ter ere van hem werd een tempel gebouwd, waarvan de ruïnes te zien zijn in Kionia, ten westen van de stad. Later kwamen de Venetianen die de duiventeelt op het eiland introduceerden. Toch zijn er opmerkelijk weinig invloeden uit die tijd van Venetiaanse overheersing te bespeuren. Vervolgens zetten de Turken voet aan wal tot het eiland eindelijk begin 19e eeuw weer in Griekse handen viel.

Tinos is een onbedorven en rustig eiland. De typische witte huisjes van de Cycladen lijken tegen de berghellingen geplakt te zijn. De hoogste berg op Tinos is overigens de Tsiknias-berg (713 m) in het zuidoosten van het eiland. Tevens bijzonder zijn de duiventillen die her en der verspreid over het eiland staan. Sommige zijn gerestaureerd terwijl andere nog in oude staat staan te pronken in het open veld. Voor de duiven doet dit overigens niet ter zake. Zij vinden hun thuis in zowel de oude als de nieuwe versie.

Tocht over het eiland

We nemen u mee in onze tocht over het eiland. De stad laten we even voor wat het is en belichten we aan het einde van het verhaal. Het aantal dorpen is te groot in getal, er zijn er meer dan zestig, maar een aantal zullen we onder de aandacht brengen.

Na aankomst in de haven verlaten we de gezelligheid van Tinos-stad oftewel Chora en gaan naar het oosten. Mooie stranden volgen elkaar op, te beginnen met Agios Fokas, Agios Sostis en Agios Ioannis. De bijbehorende gehuchten bestaan uit een verzameling van huizen en enkele tavernes met de welbekende Griekse keuken. We laten de kust voor wat het is en trekken het binnenland in.

Wat direct opvalt in het landschap zijn de terrasvormige berghellingen. Door deze terrasbouw is het mogelijk om vegetatie te laten groeien op de rotsachtige ondergrond van de berg. Ook de al eerder genoemde duiventillen, peristeriones, vormen een belangrijk onderdeel van het uitzicht. Het zijn vierkante torens waarvan de onderste verdieping vaak gebruikt wordt als opbergruimte. De bovenverdieping is voor de duiven. De buitenkant is versierd met driehoeken en afbeeldingen van de zon en cipressen. Het wordt aangenomen dat de duiven juist door deze symbolen en vormen worden aangetrokken. Het merendeel van deze duiventillen stamt uit de 18e en 19e eeuw. De heersende Venetianen ontdekten de goede smaak van het vlees van de duif en de vruchtbaarheid van de mest en fokten de duiven op grote schaal. Het is niet bekend hoeveel van deze duiventillen op het eiland staan, maar de schatting is meer dan 600.