Bezienswaardigheden

Het dorp Leonidio is een bezienswaardigheid op zich. De hoge rotswand die het dorp begrensd, is een geliefde plek voor klimmers. Als u in de juiste tijd daar bent, ziet u ze als gekleurde stipjes tegen de rots geplakt. Een rit langs de kustlijn brengt u bij Plaka, Astros, Tyros en Kyparissi, allemaal badplaatsen met een uitgestrekt strand en een gezellig centrum. Aan tavernes is hier geen gebrek.

Volgt u de weg door de kloof, dan komt u vanzelf bij het Elonas-klooster. Hoog tegen de bergwand gebouwd en met een spectaculair uitzicht. De monniken wisten de plekken wel te vinden in vergane tijden. Het klooster is goed bewaard gebleven en heeft een kapel met mooie schilderingen.

De zogenaamde herdersdorpen dieper landinwaarts zijn een bezoek zeker waard. Een mooie tocht met als beloning de sfeer proeven van bijvoorbeeld Langadia, Dimitsana en Stemnitsa. In dit gebied vindt u ook de kloof van de rivier Lousios. Deze nodigt uit om verkend te worden, samen met het indrukwekkende Prodromos-klooster en het Philosophos-klooster, beide belangrijke religieuze monumenten in het gebied. In de diepte van de kloof slingert een rivier die ook de mogelijkheid van raften biedt.

Andere aanraders om vanuit Leonidio en omgeving te bezoeken zijn Nafplion, Monemvasia, Mystras en Gythio.

Tsakonisch

Als u het idee heeft dat uw Grieks u in de steek laat in sommige van de kleine dorpjes in de omgeving, wees dan niet bezorgd. Het ligt niet aan u. In dit deel van Griekenland wordt nog steeds door een deel van de bevolking het Tsakonisch gesproken, het enige overgebleven dialect van de taal van de oude Doriërs. De Tsakonische taal wordt gesproken van de stad Agios Andreas in Kynouria ten zuiden tot Leonidio en Tyros en in het binnenland tot Kastanitsa en Sitaina. Er wordt in dit gebied natuurlijk ook Grieks gesproken. Vanwege de hang naar oude tradities, wordt in Tyros op scholen zelfs de taal onderwezen als vreemde taal.

Dorpen

Kenmerkend zijn een lange schilderachtige kustlijn, kleine archeologische vindplaatsen, charmante traditionele dorpen, Byzantijnse kerken en kloosters, rivieren, meren en vooral bergen. Kronkelende wegen leiden langs bergen en dalen, waar schilderachtige dorpen zijn, die onaangetast zijn gebleven.

Plaka is een gezellige kustplaats, die eigenlijk fungeert als havenplaats van Leonidio. Een haven met schommelende bootjes, een plein en enkele tavernes geven een dorps gevoel. Leonidio ligt iets hoger en landinwaarts. Het centrum is deels autovrij en vanaf het dorpsplein heeft u zicht op de imposante bergwand. De rode kleuren zorgen vooral bij het vallen van de avond voor spectaculaire beelden. In het dorp verzamelen vooral de bewoners zich en de tavernes zijn er druk bezocht. Maar maak ook zeker overdag een wandeling door de straten, met huizen volgens een eigen architectuur gebouwd.

De badplaats Tyros kent een grotere bekendheid. Dit langgerekte dorp heeft een uitgestrekt strand. Als u aan komt rijden, zult u onder de indruk raken van het uitzicht hierop. Het overgrote deel van het dorp bevindt zich aan de kant van het strand, echter, aan de bovenzijde van de weg bevindt zicht het oorspronkelijke dorp. Oude paden en wegen leiden u kronkelend tegen de heuvel naar boven.

Karitena, Stemnitsa, Lagadia en Dimitsana liggen wat verder landinwaarts en zijn bekend als de zogenaamde herdersdorpen. Ieder dorp kent een eigen sfeer, maar steeds zal het centrum u bekoren. Veel van deze dorpen zijn in ere hersteld en dat is te zien. Prachtige archontika langs kronkelende wegen waarbij u zich waant in verleden tijden.

Natuur

Drie bergketens domineren Arkadia: de berg Mainalo, de berg Parnonas en de berg Lykaion. Bossen, afgewisseld met rotsachtige hellingen, eindeloze wijngaarden en bergen begroeid met een van de zeldzaamste pijnboomsoorten in Europa. Volgens de Griekse mythologie zou de god Pan en zijn nimfen hier namen gegeven hebben aan de rivieren, de meren en de watervallen.

Op het plateau van Arkadia bevinden zich enkele meren op een hoogte van 500 tot 1000 meter, zoals het Taka-meer, het Ladona-meer. De omringende bergen weerkaatsen fraai op de waterspiegel. Het westelijke plateau is meer open, met geïsoleerde bergen waar de rivier de Alpheus en zijn zijrivieren doorheen slingeren. Eén daarvan, de Ladhon, levert waterkracht bij een dam en een stuwmeer. Er zijn stukken waar de eik de boventoon voert, terwijl de oostelijke uitlopers minder groen zijn.

Een stukje geschiedenis

Op de centrale hoogvlakte van de Peloponnesos, lag het oude district Arkadia geïsoleerd van de kust, aan alle kanten omringd door hoge bergen. De Arkadiërs leefden een eenvoudig leven, onaangetast door de vooruitgang die de rest van Griekenland kenmerkte. Volgens de mythologie had Lycaon vijftig zonen en één dochter, de mooie Callisto, op wie Zeus verliefd werd. De jaloerse Hera veranderde de bijna geboren Callisto echter in een beer en toen het kind geboren werd, kreeg het de naam Arkas, oftewel berenkind. Toen veranderde het land waar Arkas geboren was van naam en werd het omgedoopt tot Arkadia.

Vanwege de geïsoleerde ligging, werd deze regio niet door veel volken in bezit genomen. Tegen 550 v.Chr. sloten de Arkadische steden een gedwongen bondgenootschap met Sparta. In 370 v.Chr. verenigde de Arcadische Liga de Arkadiërs voor enkele decennia voordat onderlinge onenigheid hun verbond tenietdeed. In de Romeinse tijd raakte Arkadia in verval. Arkadia bleef een onderdeel van het Grieks sprekende Byzantijnse Rijk. In 1460 viel het in Ottomaanse handen. Arkadia was een van de centra van de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog met overwinningen in hun gevechten, waaronder één in Tripoli. Na een zegevierende revolutionaire oorlog werd Arkadia uiteindelijk opgenomen in de nieuw opgerichte Griekse staat.
Bekijk alle vakanties